në pik’ të verës
thupra dimni i mbledhi shkrolat për nji zjerm t’vocërr
me i xehë fjalët qi s’kanë pasë guxim me dalë
prej goj’s t’nanës
pupas me ikë prej letrës
qi shkrim s’kanë pa me sy
rruza gjaku i lidhi fjalët n’byzylyk t’mendimit
ledinën e prashitin me lulue kamomile
e njohin dorën e plasaritun qi i ka mbajtë
përmendsh ua dinë dhimbjet e brijëve qi s’bzajnë
fjalitë i vargoj varka mbi ujin e madh
me i çue përtej terrinës
me folë për nji botë qi s’çeli kurrë
për nji djell qi u ndal mbas malit
për nji kangë hane qi hala s’e nisi kush
ndonjiherë edhe ban vaki
ajo qi as m’e besue s’bahet
prej pak fjalëve të mbledhuna
ngjallet nji shpi n’myjën e gurit
me nji dritë mbrenda
qi tjetër zot s’njeh
veç kujtesës së frymës
por krejt e pamundun
m’bahet
m’i mbledh copat e shpërndame të kenjes
prej dhéut prej zânit
prej mkatit prej asgjasë
prej bukurisë prej heshtjes
prej troshash dashnijet
pjekun në zjermin e zanafillës
me e ribâ vedin
ObserverKult
Lexo edhe:
