janë do ditë qi shkelin mbi shoqet e tyne
bishtdredhuna prej skutave të terrta të mijëvjeçarëve
turren e vijnë
me vete bartin diçka të abeltë
diçka të kaintë
papritmaz me trajtë lulesh e gjembash të ulen në tavolinë
pinë kafe t’ambla a t’idhta farmak
sytë t’i çpojnë me sytë çpojsë
shkruejnë emnat e dashnorëve me bojë të kuqe në gurë a kartë
në djepat e harrimit genet e kujtesës përkundin
t’padjell do të tjera gafil t’xajnë
n’vend qelle pendla sorrash kanë
ka edhe ditë qi vijnë me arka erëmira e nuse mbi kalë
me litarë malli me arkivole në supe
duerbosh e të mjegullta
të trazueme do qi ta çojnë mallin t’em e t’detit
do me akull e saç
me shi e gjak
në pranverë do ditë mbjellin therra
do n’dimën çelin dëshmorë
pa shtat pa hije do të tjera
as fërkemë
si t’mos ishin kurr’
vigun e jetës djerrinë e kapërcejnë
vinjë e shkojnë ditët ditët shkojnë e vijnë
me a pa ne
veten e përsërisin
na e xjerrin guhën me ritualin e cirkut
rruza bojnash të ndryshme
shtinë në pe
dhe asht e bamun me shejë nji ditë
shkundun nga pluhni i kalendarit kozmik
e bardhë me hanë në ballë
me pllumba drite e me t’bruzta petale
qi i bjen dy qukat e faqeve tua
kapedane
ObserverKult
