edhe sonte
njajo kurvë e përbotshme qi rrnon natën e ditën ‘des
pa e harrue t’shejtin ves t’saj
ftyrat me i ndërrue
tinëz del
tue e dhez çibukun me duhan t’sertë
kambën përmbi kamb’ n’fronin e qelles
vnon pushtet
siluetën e pudros me i mshef rrudhat
me tymin e bronxtë e mjegullën e zez’
hala pa u k’put peni qi ndan terrin me dritën
ma dyll se dylli me sytë e pagjumtë
e trishtueme e pik’llueme
prej t’lehunave të qen’ve endacakë
e ulurimave t’ujqve të majmun verakë
mbahet n’shkop vendit luen
llavat e tyne me i tremb
uillet e vath’s kush mos me ia përla as m’i prek’
po pa e dvet’ t’shkretën
prush i tyne me dhimb’ t’heshtun shuhet
nga dorë e padukshme e pamëshirshme
qi ua hedh nga nji kënatë ujë
mbas njik’saj loje
nji çamarrok ikun krevatit pak pa ia dhanun agu
gjyshes ia vjedh lamshin e leshtë
del n’oborr
fort e shkelmon mbi kunora pemësh
deri nalt përmbi re t’bruzta
dhe bojalli siç asht
për nji ditë për njaq sa ka dita
i tjerr rreze drite rruzullimit
njiky cikël i bekuem përsëdytet e përsëritet pa ia ‘da
uillet dhizen e digjen
hana shkon e kthehet
kthehet e shkon djelli
n’va e pa va
call ti
ç’prej kur shkove
nuk u ktheve kurr’ ma
kurr’ ma nuk u ktheve
uillë hanë djellë
