(Martin Camajt)
Tamli i bardhë ka vu shkrumb në kusi
S’erdhe me e ba provë në pikën e zhegut
Në mrizin e përjetësisë së vargut
Kangën s’e merr me veti gjumi në tymnajë
Nana të pret me kërrabzat e çorapeve në dorë
Që s’i mbathe kurrë në stinën e akullt
Eh, s’thuhet kot
E ambël asht balta që t’bie ma s’mbrami në fytyrë
Kur të vish në Temal
Lehunia e qenve ka me ta diftue shtegun e harruem
Qi t’mos largohesh prap në dimën.
