Frikësohej prej lumit si prej zjarrit
Kështu u rritëm me frikën
Me lojën fshehurazi kur binte muzgu,
Me aromën e luleve
E me erën e bukës së pjekur të nanës
Në skajin e botës ndërtoi shtëpi prej letre
Të madhe sa një kafaz
Si fëmijë shkriheshim në sytë e zi
Për një fjalë që rrihte si valë deti
E në thellësi të shpirtit
Diçka ndizej zjarr
Me rrëfimet e zemrës
Sa herë fluturonim hapësirave të qiellit
Ktheheshim gjurmëve të mallit
E rrugës së mbuluar me gjethe të verdha
Të cilën e kishte marrë lumi
