Frederik Ndoci: Fjalët e saj, jo s’i harroj… (teksti dhe kënga)

Teksti i këngës “Pranvera me një lule s’vjen” e kënduar nga Frederik Ndoci

Kur i vogël në lëndinë
Mbi barin që ndriste në vesë
Në prag pranvere, një lule gjeta
“Erdhi pranvera”, - thirra menjëherë
Buzëqeshi motra ime
Sa desha ti thur një kurorë
Më kot vrapova edhe kërkova
Të tjera lule jo nuk gjeta dot

Një pikë vesë mbi faqe ra
O motër unë lulet ku ti gjej
Ajo e dinte ndaj më tha:
“Pranvera me një lule jo nuk vjen, jo nuk vjen”

Si lëndinë vet fëmijërija
Por fjalët e saj jo s’i harroj
Sot më thotë koha dhe vete rinia
Më e bukur jeta bëhet me shumë shokë

Nje pikë vesë mbi faqe ra
O motër unë lulet ku ti gjej
Ajo e dinte ndaj më tha:
“Pranvera me një lule jo nuk vjen, jo nuk vjen”

Kështu dhe jetën, s’e bën një ditë
Një lumë i vetëm, s’e bën një det
Kishe të drejtë o motër them
Pranvera me nje lule s’vjen
Kështu dhe jetën, s’e bën një ditë
Një lumë i vetëm, s’ë bën një det
Kishe të drejtë o motër them
Pranvera me një lule s’vjen.

ObserverKult

———————————

Lexo edhe:

FREDERIK NDOCI&AIDA NDOCI: TË LUTEM KTHEMA ZOT… (TEKSTI DHE KËNGA)

Dikur për të mos ardhur kurrë,
Ktheva shpinën dhe hodha një gur,
Mu duk se jeta mori nur,
Sa shumë eca e nuk ndala kurrë.

Miliona gurë i preka,
Dhe për andej nga erdha,
Ktheva gjoksin, ah…

Një det me lot e gjeta,
Dhe njerez që si unë,
Një gur kërkonin…

Kthema Zot,
Kthema mallin që më more,
Kur më nise larg, ah…

Kthema Zot,
Vetëm loti thyen gurin,
Që e hodha pas.

Të lutem kthema Zot,
Ti kthema lotin që më more,
Kur më nise larg.

Të lutem kthemë Zot,
Se vetëm malli thyen burrin,
Për t’u kthyer pas, oh…