Sonte vetë kam pasë nji kllapë
Kam pa n’andërr se m’banë Papë
Faj’n ia vë nji miku
Nji ky miku më pat thirrë
Dje mbasdite me pi birrë
N’hije t’gjanë t’nji fiku
Diku veç ndoj gotë ma tepër
Piva vetë, qi mendja lepër
Mue m’kje ba gjith’ natën
Si kje puna nuk po di
Veç po u tham’ si Papë i ri
Kam sjellë n’andërr patën
Mbasi cilsat n’dorë i mora
Kardinala e mosinjora
Un’ t’i la mbas dore
E t’fillova me sundue
Tuj bekue e tuj mallkue
Veshë me petka bore
Se shka t’zit’ n’at andërr bana
Mue ndër mend s’po m’binë të tana
I kam qitë n’harresë
Veç nji punë po m’bjen ndër mend:
Si Shqipnin ta vuna n’mend
Porsi i parë i Fés
Bana’ i ligjë un’ pikë ma s’parit
Qi i peshvijt t’jenë rod shqiptarit
Anë e kand n’Shqipni
E pse mue – shndritun me rreze
Shum’ m’u dukën shtatë dioçeze
M’dy pllambë vend Gegni
N’dioçez t’Lezhës un’ bana ‘i vizë
Edhe i bana ‘i kryq n’kurriz
Tuj ia pshtetë Nënshatit
Pukë e Iballë, Kthellë, Selitë
I bashkova me Mirditë
Nën sundim t’abatit –
Mandej lshova ‘i mallkim t’randë
– Gur e dhé, bëra më t’randë –
M’t.gjith’ njata ipeshkvij
Qi tue rrue petlla n’Shqipni
Biba t’pjekme “mish jahni”
Pata e pulastrij
Shkruejn ‘çarkorët” n’gjuhë të huej
Si asht’ dishiri i s’di se i kuje
N’fyt kti i dredhsha lakun!
E jo n’gjuhë t’ambël t’shqiptarëve
T’cilt’ për besë e Fe të Parëve
Rrkaje kanë derdhun gjakun
– Zot t’u kenun Krishti i lum
t’ana gjuhët ka dijt kotrum
Me gjithnduer kuvendit
Po, po popullit t’Israelit
Fole s’i ka n’gjuhë t’Schiapparellit…
Veç në gjuhë të vendit –
Atëherë un’, për t’u shtie mnerën
Do meshtarve, qi të mjerën
Kishe dugajë e kan’:
Qi, për t’mbushë ma mirë kuletën
Nuk kan’ turp me shitun veten
Ndër shkje e ndër taljan
Katër priftën m’fik i vara;
Dymbdhetë tjerë jashtë kishe i nxora;
Tridhetë lashë pa meshë
E tue dijt se faj’ i ksajë pune
Rrjedht pse shkollë t’huej kta zune
Un’ t’a çova peshë
Edhe atje kah Kisha e Madhe
Ndër do megje e do livadhe
T’ngrefa nji kolegj
Qi t’a mbusha me xhakona
Të gjith’ zgjedhë prej fisesh tona
N’msim aty me i rregjë
Por n’Shqipni pse nji meshtar
Po se prift, do t’jet shqiptar –
Shqiptar, po, pa dredha
Un’ rektor e profesor
Sakristan e baçevan
T’gjith’ shqiptarë i zgjodha
Mbasi ndreqa kto punë t’mbara
Jezuitët t’i vuna para
Me kamxhik në dorë
T’u dhashë det e t’u dhashë mal
N’kolegj t’tyne nji spital
Bana për malsorë
Atëherë kapa nji dajak
M’fretën t’huej e t’gjith vandak
T’i hodha andej detin
Edhe motrat salezjane
T’i flakrova n’tokë taljane
Me gjith’ Dom Gjon t’shkretin
As nuk çava shum’ pallavra
Me mungesha qi bajnë havra
Ndër shpia t’veta
T’rejat t’gjitha i shartova
Due me thanun se i martova
Plakat dheut i treta
E nuk di se ç’t’zit’ e motit
Kjeshë tue ba m’kët’ tokë t’Kastriotit
T’majkesh gjatë kllapin;
Por kur bana me kapë “plumin”
Nji dreq minit m’a xuer gjumin:
M’tokë m’a lshoi Papnin!
ObserverKult
lexo edhe:
Gjergj Fishta: Kush na e kritikon gjuhën asht hasëm
Fishta: Vërtetë kemi Bajram e Pashkë, por Shqiptarinë e kemi bashkë!
