Një poezi e ngadalshme e kuptimplote spontane
Jam 32 vjeçar
dhe më në fund po e shikoj moshën time, nëse asgjë më tepër.
Është fytyrë e mirë ajo që më nuk është fytyrë çuni?
Duket më e mbushur. Dhe flokët e mi,
më nuk janë kaçurrela. A e kam hundën të madhe?
Buzët janë të njëjta.
Dhe sytë, ah sytë gjithnjë po më bëhen më të mirë.
32 vjeçar dhe pa grua, pa fëmijë; pa lëndime fëmijësh,
ama ende ka kohë.
Më nuk sillem hajvançe.
Dhe për shkak të kësaj më duhet të dëgjoj nga të ashtuquajturit miqtë e mi:
“Ke ndryshuar. Ke qenë aq i krisur aq madhështor.”
Ata nuk e ndien veten mirë kur jam serioz.
Le të shkojnë në Radio City Music Hall.
32; e kam parë gjithë Europën, kam takuar miliona njerëz;
kam qenë i mrekullueshëm për disa, i tmerrshëm për tjerët.
Më kujtohet ditëlindja e 31-të kur pata bërtitur:
“Sall për të kujtuar se do t’më duhet t’i jetoj edhe 31 vite tjera!”
Nuk e ndiej veten asisoj në këtë ditëlindje.
Po ndihem se dua të jem i urtë me flokë të thinjura në një bibliotekë të madhe
Në një kolltuk të rehatshëm pranë oxhakut.
Edhe një vit në të cilin s’kam vjedhur gjë prej gjëje!
Tash e 8 vite s’kam vjedhur gjë.
Kam hequr dorë nga vjedhja!
Ama ngandonjëherë ende gënjej,
Dhe ende jam i paturpshëm megjithatë i turpëruar kur më
duhet të kërkoj para.
32 vite dhe katër libra të rëndë të vërtet zbavitës të trishtueshëm të këqinj të
mrekullueshëm të poezisë
bota m’i ka borxh një milion dollarë.
Kujtoj se i kam pasur 32 vite të çuditshme.
Dhe gjë s’varej prej meje, asnjëri prej tyre.
S’kam pasur zgjedhje mes dy rrugësh; edhe po qe se të kisha pasur,
Nuk dyshoj se do t’i zgjedhja që të dyjat.
Më pëlqen të mendoj se rasti e ka bërë të veten unë po ua përkujtoj.
Çelësi gjendet, mbase, në deklaratën time të patrembur:
“Unë jam shembull i mirë për një gjë të tillë që quhet shpirt.”
E dua poezinë sepse ajo më bën të dua
dhe ma paraqet jetën.
Dhe prej të gjitha zjarreve që shuhen në mua,
gjendet një që djeg sikur diell;
ndoshta s’do t’ma ndreq ditën e jetës sime personale,
shoqërimin tim me njerëz,
ose sjelljen time ndaj shoqërisë,
ama mua më thotë se shpirti im ka hije.
Përktheu: Fadil Bajraj
ObserverKult
—————————
Lexo edhe:
