Hajnrih Hajne: Ata u deshën me afsh e zjarr

hajne
Hajnrih Hajne

Hajnrih Hajne: Një femër

Ata u deshën me afsh e zjarr,
Ajo – çapkëne, ai – kusar.
Kur ai ndonjë mufke ia veshte,
Ajo kërcente në shtrat dhe qeshte.

Ditën shkonin për bukuri,
Natën ajo flinte mbi gjoksin e tij.
Kur e futën në burg atë, ajo s’reshtte
në dritare qëndronte dhe qeshte.

Ai i fliste.”O, eja këtu
se më merr malli kaq fort për ty.
Ty të thërras se do vdes,” – i thoshte,
ajo tundte kokën dhe qeshte.

Në orën gjashtë ai u var.
Në orën shtatë e kallën në varr.
Në orën tetë, ajo që e deshte,
pinte verë të kuqe dhe qeshte.

Përktheu: Petraq Kolevica

ObserverKult


Atje, majë shkëmbit të lartë, Këndon ëmbëlsisht Lorelai; Dhe petku i shtatit, i artë, Dhe krehri në dorën e saj.

Lexo edhe:

HAJNRIH HAJNE: PËR DASHURINË…

Vitet shkojnë e vijnë,
e brezat këmbehen mbi dhè,
por dashuria nuk zbehet,
ajo ngelet në zemër e re!

T’ju shihja edhe një herë,
të bija në gjunjë para jush,
e duke vdekur t’ju thoja:
“Ju dashuroj zonjushë!”

Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:


HAJNE: KUSH I DI DHIMBJET MË TË KËQIJA… DHE DHIMBJET E MIA I DI…

Poezi nga Hajnrih Hajne

Kur para shtëpisë sate
Në mëngjes unë kaloj,
Sa gëzohem, e dashur vogëlushe,
Kur në dritare të shikoj.

Me syt’e zinj-gështenje
Me pyet tek më vështron:
“O burrë i huaj, i sëmurë,
Kush je dhe ç’të mungon?”

Unë jam një poet gjerman,
I njohur në Gjermani;
Kush i di emrat më të mirë;
Dhe emrin tim e di.

Dhe ç’më mungon, vogëlushe,
U mungon shumëve në Gjermani;
Kush i di dhimbjet më të këqija,
Dhe dhimbjet e mia i di.

Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:

ObserverKult