Ju ftojmë të lexoni poezinë “Kangë dashnorësh” të poetit Imer Topanica!
Unë e ti jemi dy trupa që të njajtën valle e vallëzojnë
Unë e ti jemi dy gojë që të njajtën kangë e këndojnë
Ngjallim lule, vdesim duhi,
jemi nji
Ti je unë o shpirt, e unë jam ti
Unë e ti jemi dyzim i nji Dashnie
Për etjen e madhe të jetës unë të bahem krue
e për zheg, ti më bahesh hije
Jemi ba bashkë të dy, kemi fluturue mbi andrra të dy
Unë e ti jemi nji
Unë e ti jemi ba kangë e këndueme prej vetë Dashnisë
Unë e ti jemi shndërrue në nji valle që s’mbaron për melaqet e Perenisë
Mbi gjokset tona çelin kopshte me lule e shuhen stuhi
Se unë e ti o xhan jemi nji
Se unë e ti o xhan jemi nji.
ObserverKult
———————————————
Lexo edhe:
IMER TOPANICA: NË AKTIN E SHKRIMIT, NUK I MENDON KONSEKUENCAT…
Në rubrikën Personale, mysafir yni është shkrimtari Imer Topanica.
– Si ndodhi takimi i parë me letërsinë?
Nëpërmjet leximit. Më duket se ndër librat që ma kanë grishur më shumë se askush tjetër kureshtjen dhe ma kanë hapur horizontin janë ato që i kam lexuar në rininë e hershme. Ende më kujtohen romanet si “Aventurat e Pinokios” i Carlo Collodit dhe “Shpella e Piratëve” i Petro Markos. Duhet t’i kem lexuar në moshën tetë ose dhjetë vjeçe.
– Kur ratë në “grackën” e saj?
Provat e para i pata bërë në shkollën e mesme. Pavetëdijshëm se po rrekesha të kultivoja një ndër gjinitë më të vështira: lirikën. Vite më vonë, si student, mbërrita të publikoja poezitë dhe tregimet e para. Bleva një makinë shtypi dhe qindra a mbase mijëra poezi, tregime, që s’ishin veçse skica embrionale, më kanë pas mbetur të shtypura e të ruajtura në ata tabakë prej letrash. Disa i pata provuar t’i çoja për botim. Prej atij gjiganti prej letrash të çuara kot, kanë dalë dy poezi dhe tri tregime të shkurtra…
Tekstin e plotë e gjeni KËTU
