Më vjen turp të qaj i heshtur,
Si një shelg përbri moçalit!
Dua të gjëmoj pareshtur,
Porsi lisi majë malit.
Rreth kurorës, shpesëria
Le të mos më cicërojnë;
Që prej zgavrave të mia,
Shkabat le të vigjëlojnë.
Degët e fuqishme dua
Të më tunden nëpër erë;
Papushuar përmbi mua
Borë e virgjër le të bjerë.
Sipër akujve të ftohtë,
Do të ngjitem gjer te retë;
S’do më vijë keq, në ndodhtë
Të zhuritem nga rrufetë!
Se n’u dashtë të zhuritem,
Do zhuritem majë malit,
Po s’do qaj e s’do nemitem
I përulur, bri moçalit!
