Kompozitori i njohur, tashmë i ndjerë, Kujtim Prodani, kishte rrëfyer kohë per vitet e rinisë kur kompozonte këngë për filma që mbeten gjatë në memorien e publikut shqiptar.
Postimi i plotë pa ndërhyrje:
Ishte vjeshte 1990. Profesor Gjon Simoni, “Mjeshter i Shkolles se Orkestracionit”, më ndalon në koridorin e Institutit te Arteve, dhe me zgjat me dashamirësi rreth 150 flete A4 te lidhura bashke me kujdes.
Lexova ne krye, UNE E DUA EREN, nga Besa Myftiu. Skenar filmi. Hidhi nje sy, me tha “Profja”. Me mbuluan djerse te ftohta….duke menduar se ke kisha përballë.
Maestro Albert Minga, nuk e kisha takuar kurrë me pare, i tregon prof.Gjonit skenarin, dhe i kerkon qe ai t’i kompozoje muziken.
Jo, i thote Profja, nuk mundem për momentin, por do te te rekomandoj një djale te ri qe sapo ka kryer studimet per kompozicion.
U ula ne piano…piano…piano..pianooooo. Nervozizem, zero eksperience! ( njekohesisht punoja per NGJYRAT E MOSHES, te P. Milkanit)
Dikur e pyet prof.Berti Maestron, se c’behej me muziken. Edhe pak, i pergjigjet “Profja”.
Vjen momenti. Uje ne djerse, ulem t’i tregoj ne piano muziken, profesor Gjonit.
(Bert Minga nuk ishte…)
Fillova te luaja fillimin, pak masa muzikore, kur “Profja” me nderpreu.
STOP PRODAN…. kjo eshte!!!!!
Eee..keshtu keshtu. I telefonoi maestro Minges, dhe i tha qe “ai djali” e ka gjetur…ate cfare filmi kerkon.
Me tej, u prezantova me Bert Mingen.
Kohe e arte. Mirenjohje!
♥️♥️♥️
ObserverKult
LEXO EDHE: Kujtim Prodani: Në vitin tremijë (teksti dhe kënga)
Në vitin tremijë deklarojnë futurologët
Do të ketë ndryshime kolosale,
Njeriu do të rrojë njëqind e pesëdhjete vjet
Dhe kokën do ta ketë shumë më të madhe.
Japin shifra të tjera të bujshme, tunduese,
Për gjërat e vockla nuk shkruajnë asnjë rresht,
Që në vitin tremijë do ketë prapë njerëz me borxhe
Që pleqve do tu therin prapë kockat në vjeshtë…
TEKSTIN E PLOTË MUND TA GJENI KËTU
