Në një studim të fundit, studiuesit anketuan 3000 njerëz që jetojnë në shoqëri të varfëra. Nga kjo anketë rezultatet zbuluan se kënaqësia e jetës së këtyre njerëzve është e barabartë me njerëzit që jetojnë në vendet më të pasura.
Melanezët që jetojnë në rajonet Roviana dhe Gizo të Ishujve Solomon janë disa nga më të varfërit në botë.
Ata jetojnë një mënyrë jetese, duke përmbushur nevojat e tyre me peshkim dhe bujqësi. Herë pas here, ata shesin mallrat e tyre në tregun lokal për të blerë ushqime të përpunuara ose për të paguar tarifat e shkollimit të fëmijëve të tyre.
Lukset e jetës moderne – telefonat inteligjentë, interneti, TV, dyshekët me shkumë memorie – janë të vështira për t’u gjetur.
Por pavarësisht kësaj ekzistence të thjeshtë materialisht, melanezët shprehin kënaqësi më të madhe nga jeta sesa banorët e Finlandës dhe Danimarkës, të cilët rregullisht bëjnë tituj si më të lumturit në botë.
Historitë kryesore
Një nga gjetjet më të forta në hulumtimin e lumturisë është lidhja midis të ardhurave, pasurisë dhe kënaqësisë nga jeta. Sa më shumë para të ketë dikush, aq më të kënaqur priren të jenë.
Sa më i pasur një vend, aq më të lumtur qytetarët e tij. Por, siç po mësojnë tani shkencëtarët, disa e kundërshtojnë këtë prirje të gjerë.
Njerëzit, shpesh indigjenë që jetojnë në komunitete të vogla dhe të izoluara priren të jenë po aq të kënaqur me jetën e tyre sa njerëzit që jetojnë në vendet më të pasura. Zbulimi i arsyes mund të na sjellë dobi të gjithëve.
Pasuria dhe kënaqësia nga jeta
Shkencëtarët nga Universitat Autònoma de Barcelona në Spanjë dhe Universiteti McGill në Kanada udhëtuan nëpër botë për të anketuar rreth 3000 anëtarë të 19 shoqërive të varfëra në 18 vende të ndryshme.
Ata vizituan Kumbungu në Gana, Laprak në Nepal, Vavatenina në Madagaskar dhe Lonquimay në Kili, mes shumë vendeve të tjera të largëta.
Udhëtimi shkencor ishte kryesisht për një projekt më madhështor në lidhje me ndryshimet klimatike, por studiuesit vlerësuan gjithashtu kënaqësinë e jetës së subjekteve.
“Kënaqësia mesatare e raportuar nga jeta midis 19 shoqërive tona të anketuara në shkallë të vogël është 6.8 nga 10, edhe pse shumica e vendeve kanë vlerësuar të ardhura monetare vjetore prej më pak se 1000 dollarë amerikanë për person,” raportuan studiuesit.
Një grafikë që tregon përqindjen e ndërmarrjeve të vogla dhe të mesme në SHBA, pa asnjë lidhje të drejtpërdrejtë me kënaqësinë nga jeta.
Pra, çfarë e shpjegon këtë hap drejt një niveli më të lartë lumturie? Antropologët perëndimorë që kanë vizituar komunitete në shkallë të vogël kanë gjetur përgjithësisht se këta njerëz marrin një kënaqësi të madhe nga aktivitete të thjeshta si dëgjimi i muzikës, shëtitja ose thjesht relaksimi.
Marrëdhëniet me miqtë dhe familjen, si dhe shoqërimi sjellin gjithashtu shumë gëzim. Anëtarët e komunitetit gjithashtu priren të vlerësojnë shumë kalimin e kohës në natyrë.
Studime të shumta tregojnë se të qenit jashtë në habitate të pacenuara, natyrore rrit disponimin, shëndetin dhe mirëqenien e përgjithshme.
Një arsye e dukshme e mundshme pse gëzimet e thjeshta si ndërveprimi shoqëror dhe përjetimi i natyrës luajnë një rol të jashtëzakonshëm në nxitjen e kënaqësisë nga jeta në komunitetet e shkallës së vogël është se shumë prej këtyre shoqërive nuk fitojnë shumë para.
Në hulumtimet e mëparshme, anëtarët e të njëjtit ekip të Barcelonës dhe McGill vizituan shoqëri të tjera të vogla dhe krahasuan mirëqenien e tyre kolektive.
Ata zbuluan se në komunitetet ku paraja luante një rol më të madh, nxitësit e raportuar të lumturisë u zhvendosën: njerëzit kaluan nga shijimi i aktiviteteve eksperimentale në kontakt me natyrën, në vend të kësaj, duke i dhënë përparësi faktorëve socialë dhe ekonomikë. Paratë sollën lumturi sesa kënaqësitë e thjeshta të jetës.
Ndryshe, konkluzioni sipas studiuesve të këtij studimi është se kënaqësia nga jeta “nuk kërkon norma të larta të konsumit të materialit të lidhura përgjithësisht me të ardhura të larta monetare”.
E pasi të plotësohen nevojat themelore të njerëzve sikurse janë strehimi, ushqimi dhe siguria gëzimi mund të gjendet tek njerëzit dhe vendet përreth nesh./bigthink
ObserverKult
Lexo edhe:
CIKËL ME POEZI NGA IRENA GJONI: PENELOPË QË THUR E SHTHUR VETEN
Ju ftojmë të lexoni një cikël të zgjedhur poezish nga Irena Gjoni.
TI QIELLI IM
E di, ti ke sy prej stuhie qielli im
Që mundesh të ndalësh stuhitë e qiellit tënd,
me magjinë e vetëm një buzëqeshjeje që ma fal.
Në mendjen tënde vallëzojnë fluturimet.
Me dashurinë tënde, në një sekondë më sjell në pëllëmbë,
mijëra botëra të panjohura për mua.
Ma ke rrëmbyer frymën e ma rikthen të shumëfishuar
në mijëra uraganë të shpirtit tënd, detrave të panjohur,
duke më rishpikur një puthje të tejmbushur me qiej…
TROJA NË TRI KOHË
Çapitem mes rrënojave të Trojës.
Këto gërmadha më flasin me memecërinë e tyre.
Por unë dua zërin tënd të kthjellët
si shndritja e shkëlqimi ageve të këtij qytetërimi
para se të kishte një Parid e Helenë;
Para se deti të ishte tërheqë në thellësi të tij,
si një përbindësh i verbuar nga tmerri,
ku paqen e gjen në verbëri dhe heshtje
për të mos dëshmuar tradhëtitë,
as dashuritë e mëdha të lëna përgjysmë,
Poezitë e tjera mund t’i lexoni KËTU:
BARDHYL LONDO: MESNATË NË KORÇË
Poezi nga Bardhyl Londo
E dua këtë qytet. Dhe ai më do herë pas here.
Kur jemi larg krahët tundim drejt njëri-tjetrit si mullinj ere.
Kur jemi pranë qeshim, heshtim, qajmë,
Malli mbi katedralen e qytetit tingëllon kambanë.
Tani kalldrëmeve eci i vetëm në mesnatë,
pa një kitarë malli, pa një mall serenate.
Pa shokë, pa miq shpërndarë nëpër botë për jetë
me një hënë të huaj që nuk di ç’ndriçon as vetë.
Hapuni porta, u bërtas, s’më njihni? Jam miku juaj.
Është vonë, thonë ato, ç’kërkon kaq vonë o i huaj?
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
