Nga Bledi Mane
Mbrëmë kur ti barkderr te vila jote në Gjirin e Lalëzit po i kërkoje kuzhinierit personal të tjerë karkaleca deti dhe verë të bardhë Prosecco, edhe zemra e Moikom Zeqos po i kërkonte oksigjen për gjakun e saj mushkërive të studiuesit.
Kuzhinieri yt nuk përtoi dhe ta solli porosinë, ndërsa mushkëritë e lodhura të Moikomit të pafuqishmë u tkurrën, u nxinë dhe bashkë me zemrën vdiqën aty brenda gjoksit të euriditit të njohur.
Teksa ktheheshe sot në Tiranë ti barkderr, mësove nga valët e radios së makinës tënde të shtrenjtë për vdekjen e Moikomit e pasi njoftove miq e shokë të tjerë të sërës tënde hipokrite, u lëshuat me ngushëllime formale në rrjetet sociale e media me qoka dhe dokra. Pa arritur mirë te shkallët e zyrës, biznesit, dhe vesit tënd një tjetër lajm goditi kasabanë:
-Moikom Zeqo u ngjall!
Studiuesi i antikitetit, i mesjetës, i letërsisë dhe i historisë së një vendi të vogël me lavdi të madhe i kishte kërkuar 2 minuta leje vdekjes, vetëm 2 minuta leje sa të pështynte në fytyrë këta kodoshët e qeverisë dhe opozitës e pastaj do shtrihej i vdekur përsëri.
Dhe si për çudi mortja ia kishte plotësuar dëshirën.
Ej milet, nëse pasditen e së hënës së 15 qershorit 2020 Tirana njomet nga pikëza të lagura, nuk është shi, nuk janë as lotë…
Ti mos e merr çadrën me vete, le ta marrin hipokritët!
