Unë –
grua,
ti –
një shekull lindur,
që më kërkon Hadit
si Orfeu Euridikën,
101 vite
që më përgjon ëndrrat në adhurim,
një decenie
që e shpërngul ditë-natë zemrën tek unë,
një vit
që fle zgjuar poshtë dëshirës sime,
njëmbëdhjetë muaj –
pelegrin tek unë,
një mijëvjeçar
që më ke vënë unazë…
Sonte,
oh, i dashur,
me puthje t’i rrëzova gjithë krenaritë,
t’i zbrita kulmet me përqafime,
malet e lartuara nëpër kohë
t’i ula gjirit tim.
Erdhe,
dhe në trupin tim u bëre fli,
te këmbët e mia si kokë e prerë.
I dashur,
hesht,
unë të bëra burrë!
