Julio Cortazar: Mbas festave
E kur të gjithë largoheshin,
mbeteshim ne të dy
mes gotave boshe e tavllave të ndyta,
sa bukur ishte, me e ditë, që ishe aty
si një rrjedhë e palëvizshme,
vetëm me mue, në buzë të natës
që zgjatte.
Ishe ma shumë se koha,
ishe ajo që nuk ikte,
sepse i njëjti jastëk,
e njëjta ngrohtësi
kishte me na thirrë prapë
për më zgjue ditën e re
së bashku , të qeshun e të zdeshun.
Përshtati në shqip: Arjola Zadrima
ObserverKult
_____________
Lexo edhe:
