T’i fryjë detit dhe lisave erë e mirë
Bardh t ‘m’i bjerë plisit si borë mençuria
T’më pijë rrënja fjalë dhe ujë të dëlirë
T’më mbulojnë gjethe të reja nga dashuria
T’i bjerë tokës shi dhe ëndrra le t’i reshin
Flokë si një vajze që i bën sfidë rinisë
Të mbjellim diku farën e mos ta tresim
Qiellin e fshehur nën dru të bukurisë
T’më zgjohen muzat e fjala të derdhet
Mbi lumin me jetë ta ngremë nga fjalët urë
Malet të rrënohet, bjeshka le të shembet
Gurin t’mos ma ngarkojnë ëndrrës më kurrë
T’më merr atdheu në gji e të qetohem
Mbi ëndrrën time le të mbijë një trung tisi
Të marr ëndrra rrënjë e ujë dhe të largohem
Të më rrijë mbi krih e bardhë koka e plisi.
