Poezi nga Naxhije Gashani
Pranvera këtu ka zbritur parmakëve copa dielli
Krahë pulëbardhash që rrapëllojnë kaltrisë së lumit Nissan
Ditënet që ulën në vendin e njëra-tjetrës
E petale lulesh ngado që sheh njeriu
Veçse aromë lulet sikur kopshtit të nanës nuk kanë
Shiu bie e në shpejtësi çastesh ylberon dita
Degëlisash gjelbroshe sikur kërcejnë nga dritare pikturash e bien ndanë
Shtigje idilike ku merr frymë paqja
Lugje të blerta ngjasim absolut me mrize zane
Butësisht fllad i lehtë të mbërthen lehtas
Veç kurrënjëherë nuk ngjason me prekje nane
Det kaltrosh e gjiut të tij portet me anije që vezullojnë bardhësie
Togje zogjsh që pushtojnë qiejt blu të çdo ane
Kulme antike që frymojnë mes qytetërimi të hershëm e ura që shtyjnë në përqafim brigjet
Çdo gjë shkrihet në harmoni jete
Veç asgjë nuk resh ndjenje sikur ai prehër nane
. . .
ObserverKult
Lexo edhe:
