Thuhet shpesh se “dashuria e bën botën të vijë vërdallë”. Ja cilat janë rastet më të famshme.
Adolf Ajhman, u kap pasi djali i tij i foli me mburrje për të, të dashurës së tij hebreje
Përgjegjës për vrasjen e miliona njerëzve gjatë Holokaustit, Adolf Ajhman ishte një nga kriminelët më të kërkuar të luftës për më shumë se një dekadë. Si të gjithë nazistët, ai fshihej diku në Amerikën e Jugut. Dhe mund ta kishte shmangur arrestimin, po të mos të ishte për të birin.
Nikolas Ajhman nisi një lidhje me argjentinasen Silvia Herman. Duke mos e ditur që ajo ishte hebreje, Nikolasi iu mburr një ditë për rolin e të atit në Holokaust. Ai madje u shpreh, se donte që nazistët ta kishin “përfunduar punën e nisur”. Siç mund të pritej, kjo fjali shkaktoi një debat të ashpër mes të dyve.
Por budallallëku më i madh i Nikolasit, ishte përdorimi i mbiemrit Ajhman. Babai i Silvia Herman, një i mbijetuar nga Holokausti, kishte lexuar në gazeta mbi historinë e Adolf Ajhmanit. Ai telefonoi menjëherë shërbimin sekret izraelit, Mosad, që përmes një operacioni special e arrestoi Adolfin, dhe e çoi në Izael, ku ai u nxorr në gjyq.
Gjyqi i viteve 1961–1962 ndaj Ajhmanit, ishte një moment historik për Holokaustin. Ai ishte gjyqi i parë që u transmetua në televizion, duke ndryshuar kështu rrënjësisht diskursin rreth Holokaustit. Për herë të parë, miliona njerëz dëgjuan dëshmitë e të mbijetuarve nga kampet e vdekjes.
Një muaj mjalti, e shpëtoi qytetin japonez të Kiotos nga bomba bërthamore
Hiroshima do të jetë gjithmonë sinonim i një sulmit bërthamor që rrafshoi një qytet të tërë. Më shumë se 100.000 japonezë, vdiqën nga shpërthimi fillestar dhe rrezatimi. Ngjarja është edhe më tragjike, për shkak se ata njerëz humbën jetën e tyre një zgjedhje të diktuar nga pushimet e një amerikani disa vjet më parë.
Në vitet 1920, Henri Stimson, asokohe guvernatori i përgjithshëm i Filipineve, shkoi në qytetin japonez të Kiotos për muajin e tij mjaltit me gruan e tij. Aty Stimson ra në dashuri me qytetin. Në vitet 1940, ai mbante postin e Sekretarit amrikan të Luftës.
Në këtë funksion, atij iu dorëzua për ta firmosur një memorandum me 5 shënjestrat e mundshme të bombës bërthamore. Numri një në atë listë ishte Kioto, kryeqyteti i vjetër i Japonisë, dhe qendra e thesareve historike dhe artistike. Sulmi ndaj këtij qyteti, do ishte qenë absolutisht demoralizues për Japoninë, duke e bërë atë shënjestrën e përsosur.
Por Henri Stimson i dërgoi presidentit Truman një memorandum tjetër, në shenjë proteste ndaj përzgjedhjes së Kiotos. Stimson nuk mund të lejonte që SHBA-ja të shkatërronte qytetin ku ai dhe gruaja e tij kishin bërë muajin e mjaltit. Trumani ra dakord, dhe kështu shpëtuan qytetarët e Kiotos, si dhe thesaret e pazëvendësueshme kulturore të Japonisë.
Segregacioni racial në SHBA mbaroi, kur një gjyqtar tradhtoi gruan e tij
Si djalë i një veterani të Konfederatës dhe një vendas i Çarlestonit në Karolinën e Jugut, gjykatësi Uotis Uoring, ishte në ekstremin e kundërt me qasjen e figurave të njohura të të drejtave civile në vitet 1940. Dhe do të vijonte qëndronte në atë pozitë, po të mos ishte për Elizabet Hofmanin.
Pasi u njohën në një festë, Uoring dhe Elizabet patën një lidhje intime për muaj të tërë. Uoring u nda nga gruaja e tij jugore pas 32 vjetësh martesë, për gruan e re nga Detroiti. Banorët e Çarlestonit nuk ishin vetëm kundër faktit që ai e kishte tradëhtuar gruan e tij, por edhe sepsegruaja e tij e re ishte një Janki.
Për më tepër, Elizabet ishte shumë aktive në lëvizjen e të drejtave civile. Pasi u martua me të, gjykatësi Uoring nisi të kishte të njëjtin interes si ajo për lëvizjen e të drejtave civile. Ai u bë një kritik i hapur i segregacionit racial, dhe një kampion i barazisë racore. Qyteti iu kthye kundër. Disa banorë e kërcënuan më vdekje, dogjën kryqe druri në oborrin e shtëpisë së tij, dhe madje pështynë mbi gruan e tij.
Por Uoring nuk ndryshoi qasje. Ai ishte një nga gjyqtarët e parë nga jugu i SHBA-së, që anuloi segregimin në sallën e gjyqit. Ishte ai që e nxiti Turgug Marshall të dërgonte këtë çështje në Gjykatën e Lartë, në gjyqin historik të vitit 1954 Braun kundër Bordit të Arsimit.
Huver injoroi paralajmërimet mbi Pearl Harbour, pasi spiuni ishte qejfli femrash
Gjatë Luftës së Dytë Botërore, Dushko Popov ishte spiun i ushtrisë gjermane. Ose të paktën, kjo ishte mbulesa e tij. Në të vërtetë, ai ishte një agjent i dyfishtë që punonte për MI6 britanike. Në këtë rol, ai kishte zbuluar komplotin japonez për të bombarduar Pearl Harbour.
Në gushtin e vitit 1941, shkoi në Nju-Jork për t’ja transmetuar këto të dhëna FBI-së amerikane. Ai ua tregoi komplotin disa agjentëve, të cilët pasi e kuptuan rëndësinë e situatës, e këshilluan të takonte personalisht shefin e zyrës, J.Edgar Huverin. Popov dhe e dashura e tij Terri Riçardson u kthyen në hotelin e tyre për një mision “të fshehtë”.
Por Huver e urrente faktin që ky i huaj kishte marrë një grua nga Florida në Nju-Jork për të kryer seks me të. Ai tha se kjo ishte një shkelje e Aktit Man, dhe e kërcënoi Popov me burg. Por ky i fundit ia doli të rikthehej në shtëpi, ndërsa Huver i refuzoi të gjitha të dhënat e Popov. Disa muaj më vonë, Pearl Harbour u bombardua nga japonezët.
Stalini e humbi humanizmin e tij, kur i vdiq gruaja e tij e parë
Në vitin 1899, Josif Stalini ishte ende një djalë i ri, që shkonte në një shkollë fetare. Por në pamundësi për të vazhduar studimet, ai nisi të kryente krime të vogla në Tbilis. Ndërsa ishte një kriminel i vogël dhe njëherazi një revolucionar marksist, ai u njoh me Ekaterina Svanixen.
Një bashkëpunëtor i Stalinit, u tregonte të tjerëve i habitur se si Stalini, që ishte aq i egër në punën e tij, por dhe në marrëdhënie me shokët e tij, mund të ishte aq i butë, i dashur dhe i vëmendshëm ndaj gruas së tij. Por ajo mirësi nuk zgjati shumë, pasi Ekaterina vdiq 1 vit pasi ata ishin martuar nga sëmundja e tifos.
Stalini u trondit shumë. Kur dëgjoi lajmin e vdekjes së saj, ai tentoi të vriste veten, ndërsa njerëzit që u ndodhën aty mezi ia hoqën pistoletën nga dora. Gjatë funeralit, Stalini u hodh brenda varrit të Ekatrinës duke qarë si fëmijë, derisa e tërhoqën me forcë disa burra. Para se të largohej, ai tha: ”Kjo krijesë e zbuti zemrën time prej guri. Ajo vdiq, dhe me të vdiqën edhe ndjenjat e mia të fundit të ngrohta për njerëzimin”.
Pol Poti synoi shkatërrimin e demokracisë në Kamboxhia, pasi e dashura e la për rivalin e tij politik
Para se të urdhëronte vdekjen e miliona njerëzve në Kamboxhia, Pol Pot ishte një mësues i letërsisë franceze, i quajtur Salot Sar. Në vitin 1949, ai ra në dashuri me princeshën e bukur, Son Mali. Ata u lidhën bashkë. Por 5 vjet më vonë, ajo e la për një përkrahës të famshëm tëdemokracisë dhe rivalin e tij politik, Sem Sari.
Ndarja ishte shkatërruese për Pol Potin. Ajo e pengoi që të dashurohej me gra të tjera. Më e rëndësishmja, urrejtja e tij ndaj Sem Sarit u shndërrua në një urrejtje ndaj demokracisë. Pas ndarjes me Son, Pol Pot u end lart e poshtë nëpër Kamboxhia pa bërë asnjë punë.
Gjatë kësaj kohe, mentori i tij, Keng Vansak, i tregoi një histori tradicionale kamboxhiane, ku princat mësojnë të luftojnë në xhungël. Ai e përdori këtë si një manual udhëzues, dhe u nis për në xhungël. Atje u takua me revolucionarët marksistë, që e konvertuan në kauzën e tyre. / ObserverKult
Lexo edhe:
