Niçe: Burrat më të ndjeshëm janë ata që skuqen përballë grave

Friedrich Wilhelm Nietzsche (15. 10. 1844 – 25. 06. 1900)

Fridrih Niçe, filozofi gjerman i shekullit të 19-të, ishte i dashuruar me qytetin e Torinos. Ai adhuronte akulloren e qytetit, muzikën dhe qetësinë e tij.

Nga gjithë ky pasion për qytetin, Niçe në mënyrë shumë spektakulare deklaroi se Zoti ka vdekur, por Torino ishte shumë e gjallë.

Niçe shkroi: “A e njeh Torinon? Ky është qyteti i zemrës sime. Një frymë e vërtetë e shekullit të 18-të. Pallate që i flasin zemrës, jo fortesave të Rilindjes! Dhe pamja e Alpeve nga qendra e qytetit. Nuk do ta kisha menduar kurrë se drita mund ta bënte një qytet kaq të bukur”.

Sipas profesorit të filozofisë Robert Rethy, Niçes i pëlqente fakti që rrugët e qytetit nuk ishin të mbushura me njerëz, siç ishin ndoshta në Romë apo gjetkë. Ai shkroi, Torino është kryeqyteti i zbulimit, vendi i parë nga i cili është mundur. Kështu që i pëlqente një botë e qetë.

Më pas ai sjellë një ngjarje interesante nga jeta e Niçes:

“Ai pa një kalë duke e rrahur në rrugë. Mendoj, se ishte një dukuri normale në atë kohë. Niçe ia vuri krahët e tij kalit përreth dhe filloi të qajë”.

Pra, ka një lidhje shumë domethënëse me vetë filozofinë e Niçes në këtë. Niçe është një kritik i madh i moralit të keqardhjes, siç e quan ai, dhe ja që vetë Niçe u shemb nën peshat e asaj keqardhjeje. Dhe ky ishte ndoshta momenti i tij i fundit i kthjellët.

Ngaqë Niçe ishte viktimë e sifilisit, mendohet se kjo ishte arsyeja pse ai kishte pësuar një dështim të plotë mendor.

Sipas profesor Robert Rethy, imoralizmi i Niçes e ndrydhi në mënyrë shumë të papërsosur mirësjelljen e tij morale dhe kjo mund të shprehej plotësisht vetëm kur ai ishte i çmendur.

Kritik, filolog, filozof, pedagog, poet dhe shkrimtar por edhe kompozitor, Niçe njihet se pari për veprën e tij të famshme “Kështu foli Zarathustra”, një manifest i vetë-tejkalimit personal dhe një udhërrëfyes për të tjerët. 150,000 kopje të veprës u shtypën nga qeveria gjermane dhe bashkë me Biblën iu dhanë ushtarëve të rinj gjatë Luftës së Parë Botërore.

Në vazhdim u sjellim disa thënie filozofike të Niçes:

Friedrich Wilhelm Nietzsche 

-Burrat më të ndjeshëm janë ata që skuqen përballë grave.

-Mos ua kini besën asnjërit prej atyre që impulsin e ndëshkimit e kanë të theksuar.

-Çdo besim, çdo ndërgjegje e pastër, çdo gjë që duket e vërtetë, pikë së pari rrjedh nga shqisat.

-Kontradikta vë botën në lëvizje. Të gjitha gjërat janë kontradiktore në vetvete.

-Sa pak u mjafton disave që t’u pëlqejë jeta. Sa modest që është njeriu.

-Sedra jonë ofendohet më shumë atëherë kur krenaria jonë është lënduar.

-Njerëzve të zgjuar nuk ua zë kush besë çmenduritë: ç’shkelje e të drejtave njerëzore.

-Ndëshkohemi sidomos për virtytet që kemi.

-Nuk i japim ndonjë vlerë të veçantë zotërimi të një cilësie, deri ateherë kur vërejmë mungesën totale të saj tek kundërshtari ynë.

-Në çdo lloj dashurie femërore është e pranishme edhe diçka e dashurisë amnore.

-Derisa të të thuren lavde, ta kesh të ditur që akoma nuk je në rrugën tënde, por në rrugën e një tjetri.

-Pa kënaqësi nuk ka jetë. Lufta për kënaqësinë është lufta për jetën.

1894: Friedrich Nietzsche inë shtëpinë e nënës së tij në Naumburg

Përgatiti U.V/ ObserverKult

————–

Lexo edhe:

NIÇE: S’MËRZITEM QË MË GËNJEVE, POR QË NUK T’BESOJ MË…