Po shikoj teposhtë rrugës dhe shoh Maryn duke vrapuar
Me flokë të arta dhe me buzë sikur të qershisë.
Shkojmë poshtë te lumi ku shelgjet lotojnë,
Po e marrim një rrënjë të shkulur për ulëse dashnorësh
Që ka dalë nga dheu i dhëmbëçuar,
Ama i mbërthyer për tokë nga kularët zvarritës të shermashekut.
O Mary ma ke ngashënjyer shpirtin
(Dhe nuk mund ta dalloj të mirën nga e keqja)
Përgjithmonë peng i botës tënde fëmijërore.
Dhe atëherë lëshova zemrën time kupëz të kallajtë përgjatë
Burgut të brinjve të saj,
Me një shkundje të kauçurrelave të saj
Ajo çupëz duke llapashitur,
Me fustanin e përvjelur deri mbi gjunjë
I shndërron këto ujra në verë
Pastaj i thur shermendet e shelgut.
Mary në cektinë qesh
Aty ku karpi vërvitet
Përhihet nga hijet e reja që ajo i flakë
Nëpër këto ujëra të trishtë dhe nëpër zemrën time.
Përktheu: Fadil Bajraj
ObserverKult
Lexo edhe:
