Poezi nga Odise Plaku
Në rrugën që mora dhe eca ditë e natë,
me shpresën nëpër krahë të mos mbetesha i ngratë.
Dhe kur dielli më erdhi në sy porsi një zjarr,
harrova mbrëmjen që iku, harrova që kisha qarë.
Kërkova nëpër arka të gjeja një kujtim,
të zgjohem nga gjumi i vdekjes, të qeshi shpirti im.
Të zihen nëpër rrugë të ikurat përqafime,
të rrahë mes çmendurisë për ty kjo zemra ime.
Të ikim nëpër shpella, të zhdukemi në gërxhe,
të flasim për një puthje, të digjemi për fare.
Dhe dita kur të vijë mos të jetojmë me frikë,
të mbaj në gjoksin tim dhe kurrë s’të them “Ik!”.
*Titulli i origjinalit: “Natën zemër”
ObserverKult
Lexo edhe:
HOMAZHI POETIK NË KUJTIM TË ADEM GASHIT HAP FESTIVALIN POETIK TË PRISHTINËS
