Për ëndrrat thuamë çfarë di ti… poezi nga: Manos Eleftheriou
Për ëndrrat thuamë çfarë di ti, që me vagonë ngjajnë,
mbi linja të shkërmoqura, të ndryshkura, ndënë shi.
Për dallgët, thuamë çfarë di, vite të vrara janë,
ng’ ata që lamtumirë më dhanë dhe ikën në shkreti.
Për ëndrrat thuamë çfarë di ti, po hidhërim çdo të thotë,
e ç’është ajo q’e zgjodhi kush e do ta mbajë të fshehtë.
Thua se rron në qiell lart e mban një zjarr të ftohtë,
gjersa të kthehet prapë në tokë si fishekzjarr i zbehtë.
Për ëndrrat thuamë çfarë di ti, të njerëzve të thjeshtë,
që hodhën gur të zi nga pas dhe struken në vetmi.
Si e mësove mjeshtërinë dhe nuk më thua ç’është,
ai veprim i qetë, fatal, që sjell përmbysje, zi.
Përktheu: Arqile Garo
*Titulli i origjinalit: “Çfarë di ti për ëndrrat”
ObserverKult
——————————————————————————
LEXO EDHE: Ta dije si e prisja unë, e dashur ardhjen tënde…
Ta dije si e prisja unë, e dashur ardhjen tënde,
që gjer më sot nuk e kam ndjerë, dhe pres i mbushur mall,
pret qenia ime me tërbim e shpresë, me shpirt e mendje,
siç tokë e tharë pret me llahtarë një shi që ta mbajë gjallë!
Edhe sa herë, oh vaj medet, tek po gëzoja, prore
se kishe ardhur më në fund! Po vallë kush të pengonte?
Porsi bajamen që ca ditë me rreze dimërore
thjesht e mashtrojnë, dhe shpirti im ngutej të lulëzonte.
Po ti menoje si përherë e ditët venin, vinin,
lule që dridheshin në ngricë vajtonin, iknin, binin…
e ndjen thëllimin shpirti i mjerë rënkon e ngashërehet
sot, që rinia perëndon e koha shkon e s’kthehet,
e ardhjes tënde shpresë e gjorë nis e venitet mike:
Druaj se më kalove pranë, s’ të pashë… dhe ti më ike!…
Shqipëroi: Arqile Garo
———————————————————————-
LEXO EDHE: Të pres gjithë jetën e jetës…
Mbaj letrat e tua ngjyrë deti
në dorë edhe rri i lexoj,
trishtimi më ngjeth e sikleti,
kur kthehem e prapa vështroj.
POEZINË E PLOTË MUND TA LEXONI KËTU
