Zgjohem duke shqiptuar emrin tënd
Ditë e njomë
Përbirohesh poreve të dhembjes
si emër i rrallë i etjës
s’më hiqesh më prej kujtesës
Dëshirë e nxënë
stinëve të pashijuara
ngarendjeve që s’prajnë
Në vend të kafesë
lotët e fshehur i thith
bebëzave në brendësi
e nisem për tek Ti
Mos u trazo prej hapave të mi
Barit të rilindur
lehtë eci
falë shiut që ra
Buzëqeshja jote
shkrihet si ajo rreze
syve të përmalluar
Fjalët treten nëpër puhiza flokësh
e miklimesh
si gjuhët bardhësive të shpërfaqura
në çast
Nëpër dheun e shprushur
të hapësirave tona
sht(r)atin rritë Luledashuria
