Sabit Rrustemi: Vetëm orë që e mat pritjen nuk po gjej

(Në një variant të ri)

Pres të më lajmërohet
a këtu brenda e kam
anise nuk  e shoh
vetëm e ndiej se si  pulson
me ritmet e zemrës

O Zot seç më drithëron

Ma vë para syve ta shoh
ta prekë
mes buzëve të saja të pushoj
gjatë gjatë e pambarim

Prej që e kam njohur
shushurimën e hapave të saj
jam duke i pritur

Vonesa më jep shpresë

Përderisa ka udhë
do t’ketë dhe ecje ardhje e shkuarje

Vetëm orë që e mat kohën e pritjes
nuk po shoh e nuk po gjej
përveç zemrës

Si dritën
si ujin e bukën e kripën
të trokiturën a zërin e saj pres
për ta përmbyllur me dashuri
këtë torturë të dridhshme ndjenjash
që nuk më gjunjëzon
pa ma marrë frymën

(4 gusht 2023)

ObserverKult


Lexo edhe:

SABIT RRUSTEMI: EJA, MOS MBAJ MËRI…

Shiu t’i ka larë flokët deri në rrënjë
e unë nuk t’ i kam parë
as shtrydhur e tharë

Ti je trembur përpak
në një gjethnajë diku je strukur
ke ndjerë dhe të ftohtë

Jam vonuar shumë për t’ marrë në gji, unë
për të falë pak ngrohtësi

Larg trete tash nuk e di as ku rri
apo në më ke fshehur dhe mua
aty diku për bri

Ngritem drejt skajit tek ai ftohës
që frigshëm rri n’ terr
diçka të lëngshme që m’ kthejll kërkoj

Një gotë me vetmi
shfaqet para syve të mi
e zemra nuk thotë: pi …

Dritaren e dhomës hap
në mos ke ardhur si puhizë
a rreze e ndrojtur hëne

Kopshtin e ka përpirë nata
si shikimin tim flokët tua të gjata

Krejt më duken të zeza
edhe pishat gjelbroshe edhe ai bli
asgjë e bardhë nuk duket pa ty

Tekstin e plotë mund ta lexoni KËTU:

ObserverKult