Sharl Bodler: Më lejo, pra, të dehem edhe më me mashtrim…

CHARLES BAUDELAIRE

Nga të vjen, më pyete, ky pikllim i vështirë
Që të fryhet e rritet si ato valë deti
Kur zemëra i bën të vjelat njëherë’ e mirë
Jeta është dhimbë. Kjo dihet, këtu e ngjeti.

E thjeshtë kjo dhimbje, e di këtë gjithë bota,
Është si gazi yt, pa sekrete asnjë fare,
Mos bëj më tutje këso pyetjesh të kota,
Me atë zë t’bukur, bukuroshe kurreshtare.

Hesht, moj marroqe! Ti shpirt i dalldisur!
Më shumë se jeta me idile, ti gaz fmije!-
Vdekja na mban gjithënjë me të holla fije.

Më lejo, pra, të dehem edhe më
                                                 me mashtrim,
Të kridhem në sytë e tu t’bukur si n’ëndrrim
E t’ëndërroj gjatë n’hijen e qerpikëve t’bukur!

Përktheu: Mensur Arifi