Ballë
që përthith
gjithë vëmendjet
e çdo sekonde.
Sy të blerimtë,
që janë folẻ zogjsh
që sapo lindin vdesin,
por ku çast për çast
lindin e vdesin
edhe zogj të tjerë,
e të tjerë, e të tjerë…
Harqe vetullash,
si të pikturuara
me dorën time të majtë,
mbi një hundë,
ku përthehen
gjithë dëshirimet e këtij çasti,
gjithë dëshirimet
e kësaj drite t’prarimtë.
Gojë që s’është më gojë,
po grykë amfore,
në lëng shege larë.
Tinguj ngazëllimesh –
sonatë deliri
mbi aurorën e kokës.
Grunajë flokësh,
e derdhur, e derdhur,
ku ndalojnë,
e hanë,
e cicërrojnë,
gjithë shpendtë e dritës,
gjithë qenësitë e ndijimit.
Fytyrë e lëmuar, e butë,
më e bardhë se e bardha
e syrit të mëngjesit.
Oh, trup gruaje –
lakuriqësi e përkryer e bukurisë,
që lëviz ndijueshëm
dhe përthehet, përthehet, përthehet,
derisa i vë në qarje
sytë e mi t’përmjegullt…
