Poezia “Ajo” nga Shpëtim Selmani
Vjen dhe shtrihet
Pranë meje
E dorëzuar
Tërësisht e imja
Si mijëra herë
Tërësisht i saj
Në mes fragmenteve
Tona gjithë ajo pasiguri
Ai zemërim
Dhe përëri duke
Shpëtuar përmes
Organeve të njeri tjetrit
Në mes nesh
Gjithë ai ankth
Ato ulërima
Dhe përsëri
Duke e çarë gojën
E njeri tjetrit
Atë gojë të saj
Që mijëra herë
Më tha gjëra
Të papëlqyeshme
Gojën time që mijëra
Herë e beri të heshtur
Në mes nesh kaq fjalë
Të hedhura shkujdesshëm
Që shpërthenin në çast
Dhe përsëri duke u
Përpëlitur në krevat
Pa të kaluara
Pa frikë
Pa mëdyshje
Me gjithë atë egërsi
Unë ajo dhe bryan ferry
Duke lyer lëkurën e
Hënës
Me lëngun e luleshtrydheve
Të hershme
Pranverore.
ObserverKult
Lexo edhe:
SYRGJYNOSUN ANDËRR KAM PAMUN BABËN
Syrgjynosun andërr kam
pamun babën
n’livadh tue kthye vadën
te Lisi Kanjushës
me ja ndjellun kthimin
E nânën n’bahçe me kepë t’reja
rreth qafe si me kânë Mundamala
e traditës Hindu
Asht nji nga ditët historike
po me ndaljën e luftës nuk ndalet mjerimi
E parëndomtë âsht ajo ditë vuejtjesh
si kalendar datash të shlyeme
Gra e nâna dhe aty këtu naj burrë
Tue lyp trupa nëpër varreza masive naj shéj vaje me bâ taman
Zogjtë fluturojnë ngatrrueshëm
Krahëdjegun
të mbijetuemit kthehën tek trualli
(Disa nuk u kthyen kurrë
Edhe pse me vite e vite i kërkuen
Vorr me u bâ nishan)
Tek vorret e reja ndonji zbrazun mbet
Sall me emnin e t’vramit
Ndoj oxhak qindroi mbi të lejlek
i djegun si flamur i leckosun
dhe votra nxjerr tim…
