Sofra nuk asht vendi ku këndohet kanga e burrnisë
Ku mlidhen burra n’dasma jargaviten
Avullojnë nga djersët
E duhmë rakie lshojnë
Prej grave ikin si prej mortaje
Azilin n’kangë – shpëtim
Kqyri e me veti menoj nji kala për ty e mue
TI tue dashtë lirinë
UNË tue e lakmue
TI tue ja thanë ashikishtes
UNË tue e dridhë belin si thupër
TI kamkryq
UNË kokulun
ATA të dehun
Andërr e pasosun n’kërkim temin e tandin
Buzët shkrum
Me u rrxu ban, por me u çue prapë
Me u knaqë se nuk m’duhet gja ku vlon shkak meje e ik dikah
Ulesh n’sofër e kangës ia thue
Tenor i burrnisë
Jepi se unë vetin e ty t’due
TI përdredhi vithet e sisët
për veti
për kangën
për lirinë
JEPI, se liria burrë s’asht
GRUE tetanë…!
ObserverKult
Lexo edhe:
