Poezi nga Sibel Halimi
Sot ndihem e bukur
Se arrita t’i shoh drunjtë
E tokën e qëndisur nga vjeshta
Dritën e shtrirë në shtratin e qytetit të bronztë
Ecur këmbëzbathur
Çliruar nga detyrimi i të qëndruarit pingul në këmbë
E mbyllur në qetësinë e Kutisë së Pandorës
Sot jeta është veshur në kostumin ditor
E gjethet brosh i ngulur në gjoks
Sot ndihem e bukur
Ndjej fjalën teksa del nga goja e marrëzisë
E shkrimtarëve që ditën thurin lavde lirisë
E natën përsiatin dhe pjellin autoritetin
Si rreze hëne përplasur në dritare
Sot ndihem e bukur
Mbase pse do të ishte e kundërta
Liria është fustani im i preferuar …
ObserverKult
Lexo edhe:
HALIMI: ASKUSH MË MIRË SE GRATË NUK E DI SE NË SHOQËRITË SI E JONA TË JETOSH NË TRUPIN TËND ËSHTË SI TË JESH E HUAJ!
Në kuadër të rubrikës Rekomandime leximi, Observer Kult kësaj radhe ka mysafire sociologen dhe poeten Sibel Halimi. Ja cilat janë tri librat që Halimi ua rekomandon t’i lexoni:
Lufta duhet të jetë e grave për gratë, duke iu rikthyer trupit jo si materie e as si metafizikë, po vendimmarrje për të
Nga Sibel Halimi
Jetojmë në një kohë kur shoqëria e determinuar nga faktorë të ndryshëm, detyron individin të ridimensionoj veten varësisht nga pushtet dominuese. Njeriu, e ka të vështirë, të persiatë mbi cilindo ndryshim. Ai kryesisht i pavetëdijshëm i nënshtrohet të tashmes me tërë qenien e vet, në të kundërtën ekzistenca e vetes është e papërballueshme. Pikërisht, për shkak të kësaj fuqie marramendëse të së jashtmes mbi jetën e njeriut, ne në çdo situatë braktisim të kaluarën tonë, dhe pavërjetshëm fillojmë të ndihemi komod në jetën e tërësisë, turmës. Zbrazësia shndërrohet në motivin tonë qendror dhe qorrazi strukemi e ndihemi të sigurtë nën pullazet absurde të shtëpive ideologjike. Njeriu pushon së kërkuari përgjigje mbi veten dhe idea mbi lirinë mbetet fat teologjik mbi të cilin as që duan t`ia dijmë.
Tekstin e plotë e gjeni KËTU
