Nga Nikos Kazantzakis
– “I fola bajames: “Motër më fol për Perëndinë”. Dhe bajamja çeli”
– ” Një vetëtimë është jeta jonë… por ja dalim ta arrijmë”.
– “Çka nuk na ka ndodhur kurrë, është sepse nuk e deshem aq sa duhej”.
– “Ke penelat, ke ngjyrat, pikturo parajsën dhe hyr brënda”.
– “Dashuroje përgjegjësinë, thuaj unë, unë i vetëm do ta shpëtoj botën. Nëse ajo do zhbëhet, fajtori jam unë”.
– “Eh or i mjeri ti, njeri , mundesh të levizesh malet, të bësh mrekullira, ndërsa ti zhytesh në pleh, në dembelizëm dhe në pabesi! Zotin e ke brënda vetës, Zotin e mbart më vete por nuk e di – e merr vesh vetëm në momentin që vdes, por atëherë është tepër vonë”.
– “Nëse një grua fle vetëm, turpëron gjithë burrat”.
– “Rruga e saktë është e përpjeta”.
– “Nuk ekzistojnë ide, ekzistojnë vetëm njerëz që mbartin ide, dhe ato marrin shtatin e njeriut që i mbart mbi shpinë”.
– “Guri, hekuri, çeliku nuk durojnë. Njeriu duron”.
– “Vijmë nga një sketërrë e errët; përfundojmë në një sketërrë tjetër të errët; atë segment të ndërmjetëm e të ndritshëm e quajmë Jetë”.
– “Dashuroje njeriun sepse ai je ti…”
– “Ekziston në këtë dynja një ligj i pashkruar, misterioz – nëse bota nuk do ekzistonte edhe ai do kish humbur para mijëra vjetësh – një ligj i ashpër dhe konseguent: e keqja përherë triumfon në fillim dhe përherë në fund shpartallohet”.
– “Detyra jote e parë, kur merr përsipër t’i shërbesh racës, është të ndjesh brënda vetës gjithë paraardhësit. E dyta, të ndriçosh hovin e tyre dhe të vijosh veprën e tyre. Dhe e treta detyrë mbetet, t’ i dorëzosh tët biri urdhërin madhor që të bëhet më i mirë se ti”.
– “Një humnerë plot me lule kurmi i gruas”.
– “Shpëtim do thotë të çlirohesh nga gjithë shpëtimtarët; kjo është liria supreme, më e larta, aty ku me zor merr frymë njeriu. E duron dot?”
– “Katër themelet e kësaj bote: bukë, verë, zjarr, femër”.
– “Zemra e njeriut është një lemsh me vemje – fryji, Krishti im, të bëhen flutura!”
– “Greqia mbijeton ende, mendoj se mbijeton nëpërmjet mrekullive që përseriten vazhdimisht”.
– “Gënjeshtra është paburrëri”.
– “Ku të gjej një shpirt me dyzetë plagë dhe të paepur e të papërgjunjunjur, siç shpirti im, që t’ i rrëfehem?”.
– “Ç’ do më thënë i lirë? I lirë është ai që nuk ka frikë nga vdekja”.
– “Imzot më je shumë simpatik. I ke të tëra virtytet por të duhet pak çmenduri, pse të gjithë njerëzit kanë nevojë për pak krisje… Ndryshe nuk mund të këputet litari dhe të çlirohet”.
– “Më duket se u biem hekurave me kokë. Shumë kokë do thyhen. Por do vijë një moment qe edhe hekurat do thyhen”.
– “Kreta nuk do nikoqirë, do të çmendur. Këta, të çmendurit e bëjnë të pavdekshme”.
– “Po mbledh veglat e mia: shikim, dëgjim, shije, nuhatje, prekje, mendje, u err tashmë, mbarroi dita e punës, po kthehem si miu i arave në shtëpinë time ndën dhe. Jo sepse u lodha së punuari, hiç nuk u lodha, por perëndoi dielli”.
– “As mos prano kursesi të pyesesh: “Do fitojmë? Do humbim?” “Lufto!”
– “Kisha një ndjenjë të thellë se pika më e lartë që mund të arrijë njeriu nuk është as Dija, as Virtyti, as Mirësia, as Fitorja; por diçka më e lartë, më heroike dhe e deshpëruar: Madheshtia e natyrës, frika e shenjtë”.
– “Po munde rriji frikës karshi, shikoje drejt në sy dhe frika do trembet dhe ka për t’ ja mbathur”.
– “Nuk i trembem Zotit, ai kupton dhe fal. Nga njerëzit kam frikë. Ata as kuptojnë, as falin”.
– “Derisa të ketë fëmijë që vuajnë urie, Zoti është inekzistent!”
– “Mali i përket manastirit. Manastiri i përket Zotit. Dhe Zoti u përket të gjithëve”.
– “Asnjëherë Helenët nuk e ushtruan artin për hir të artit; gjithmonë e bukura synonte t’ i sherbënte jetës. Dhe trupat të lashtët i donin të bukura dhe të forta, që të mund të mbartnin një mendje të ekuilibruar dhe të shendoshë. Dhe më tej, që të mundnin – qellimi superior – të mbrronin atdheun”.
– “Tërheqja nuk është fitore, ëndrra është dembelizëm, dhe vetem vepra mund të mbushë shpirtin dhe të shpëtojë botën”.
– “Unë vdekjen e përball në çdo moment; e shoh në sy dhe nuk i trembem; ama asnjeherë nuk them: Më pëlqen. Jo nuk më pëlqen hiç! Nuk firmos!”
– “Lumturia është një gjë e thjeshtë dhe e përkorë – një gotë verë, një gështenjë, një mangall i varfër, oshëtima e detit. Asgjë tjetër”.
– “Ai grek që nuk merr, qoftë edhe një herë në jetën e tij, një vendim burrëror, tradhëton racën e vet”.
– “Përjetësia është cilësi, nuk është sasi, ky është sekreti madhor, një sekret shumë i thjeshtë”.
– “Lumturia e kësaj bote është e prerë në shtatin e njeriut. Nuk është një zog i rrallë që ta ndjekim nëpër qiej. Lumturia eshtë një shpezë shtëpiake në oborrin tonë”.
– “Po nuk mbërriti njeriu në buzë të greminës, nuk nxjerr në krahë flatra për të fluturuar”
Përgatitit: Arqile Garo
ObserverKult
Lexo edhe:
