Sokrat Habilaj: Dedikim për një grua

sokrat habilaj
Sokrat Habilaj

Ndoshta duhet të pranoja ndonjë flirt,
Më pas, si burrat të mburrem me të.
Po unë i provova të gjitha dashuritë,
Se nga gjithë gratë desha vetëm një.

Ndoshta duhet të pranoja të ngjizja,
Sytë e dikujt me flokët e një tjetre.
Po unë nuk u zura rob në ca grimca,
Frymë m’u kthye, një grua e vetme.

Ndoshta duhet të pranoja një harresë,
E nëse ishte grua, ishte grua që iku.
Po unë zgjodha dikë që se lë në mes,
Mallin që së pari, për mua e shpiku.

Mjafton një hënë, derdhur në shtrat,
Mjaftojnë ata sy që digjen për mua.
Një grua e vetme nxë të gjitha gratë,
Tërë gratë e botës s’e nxënë një grua!

ObserverKult