Sokrat Habilaj: Të premtova ty
Duke i zgjedhur fjalë një e nga një
Gabova, (si të tjerët) rashë në gracka.
Në kohën që duhet të flisja tjetër gjë
(Si të tjerët) dhe unë, të bëra lajka.
Të premtova ty një qytet aq të bukur,
Ku neonet pikojnë parfum si vesë.
Në vend të zgjatja dorën për të këputur,
Vetëm një yll, dhe ta ndanim të dy në mes.
Të premtova ty edhe një pallat atje,
Ku ti të shkelje mbi sixhade persie.
Në vend që të ndërtoja, thjesht një strehë,
Mbuluar me degë molle, a lajthie.
Tani më shumë se mall, për ty ndjej trishtim,
(Veç nuk qaj. Duhet që të qaja më herët)
Po e di ç’mendon kur ti kujton emrin tim,
Eh! I mirë, i mirë ish! (Si të tjerët!)
ObserverKult
Lexo edhe:
SOKRAT HABILAJ: MOS SHKRUAJ VARGJE DASHURIE PËR MUA!
Se mund të mendosh që kur bien netët,
Më këndon si fllad, apo thjesht si hënë.
Pastaj, hutaq si të gjithë poetët,
Buzën time e lë krejt të pa ngrënë.
Se mund të mendosh që ti nëpër rreshta,
Krijon edhe jetë, nën strehë reje.
Dhe harron pa dashje, gjëra të thjeshta,
Që bota krijohet veç brenda meje.
Poezinë e plotë e gjeni KETU
