Nga Sokrat Habilaj
Nuk do ta vrisja mendjen për këtë shi,
Ndërsa po pikon mbi qerpikë pemësh.
Po ç’të bëj ty, që s’të tundoi njeri,
Që do dalësh, me shiun do ma dredhësh.
Ashtu e vetme, do humbasësh tutje,
Si ke humbur me mua, sa e sa herë.
Pastaj ti, që dikur më kërkoje puthje,
Atij vagabondi, do i lutesh të bjerë.
Kur bulëzat të të rrëshqasin në mjekër,
Për to, pak e nga pak, do bëhesh grua.
Unë do kuptoj se je me një tjetër,
Po ti, nuk do kujtohesh më për mua.
Shiut do t’i thuash:-Më zhvish! Më zhvish,
Po dhe rrobat e tua do të bëhen ujore.
Puthjet e shiut do ndjesh thellë në mish,
Mos më kundërshto, të njoh në çdo pore!
Po unë, çfarë duhet të bëj, ja më thuaj,
Ndërsa shikoj ty si puthesh gjithë gaz?
Ta dish, si i çartur do nis e të gjuaj,
Pikat e shiut me plumba do t’i vras!
Nëse do mundem që t’i vras të gjitha,
E qielli më pas, s’do hedhë më rrebesh.
Do vij vetë mbi ty, derdhur pika-pika,
Ty në vend të shiut, unë do të zhvesh.
E pra harroje shiun dhe më prit atje,
Më prit dhe beso se, e ndryshoj motin.
Sytë e mi për ty, do t’i mbush me re,
Ma drodhe me shiun!? Harbo me lotin!
*Titulli origjinal: ETYD SHIU
ObserverKult
Lexo edhe:
SOKRAT HABILAJ: TRADHTITË E MIA KANË EMRIN TËND!
Të dua, më shumë se dje të dua sot,
Më shumë se sot, do të dua nesër.
Bëj të iki nga ty e nuk iki dot,
Fle me ty e zgjohem me një tjetër.
Betohem për ty dhe e dredh në çast,
Sepse ti në sy, shpik një tjetër grua.
Kërkoj ca yje, gjej dy sy të zjarrtë,
Që përgjërohen dhe qeshin me mua.
Përqafoj dikë, ti më mbyt në puthje,
Dehem me ty, e tjetër kam në mend.
Nisem të humbas, vij tek ti me ngutje,
Tradhtitë e mia kanë emrin tënd.
ObserverKult
Lexo edhe:
