Poezi nga Sueton Zhugri
Mund të vdes për sytë e tu të trishtë
Mund të thërmohem për sytë e tu të brishtë
Kur hapen, më përmbajnë si në një xhep kanguri edhe mua
Kur mbyllen,
i tëri tretem,
kripë e një deti Marsian
Sytë e tu mëndafsh hyjnor
e njëherësh kalldrëm rrugice fëminore…
Mund të qaj për të qeshurën tënde
pasqyruar në atë yllin blu,
(po mund të qaj)
Mund të qesh me lotin tënd jetim
që mjekrën zbukuron…
I dëgjon zërat e luleve si u thërrasin bletëve
të gatshme
me polenin
t’u qëndisen këmbëve.
Janë lule të derdhura mbi gjakun tim,
I sheh gjethet që duartrokasin erën,
me flladin e një ëndrre të shkuar
Ah, të kishte qielli gojë
do t’thërriste emrin tënd:
– Kometa ime,
… merrmë me vete…
29.9.2024
ObserverKult
Lexo edhe:
