E shtunë ishte kur vdiq dashuria.
Sapo e kishte nënshkruar Perandori
dekretin: E DJELA për skllevërit pushim!
Dashuria pushoi. U majm’. Pa ëndrra,
të hënën mallkoi e u ngrit me përtim.
E shtunë ish kur vdiq dashuria.
*Titulli i origjinalit: “Vdekja e dashurisë”
ObserverKult
Lexo edhe:
TEODOR KEKO: PSE NUK ERDHE?
Pse nuk erdhe? – e pyeta, ndërkohë që zhyti lugën prej plastmasi të kuq në kupën e bardhë të akullores.
Ne u ulëm në lokalin ajror me tarracë të gjerë të Pallatit të Madh të Kulturës, prej ku kundroje një copë Tiranë të murrme, të hirtë e jeshile e mal pa ngjyrë tamam, dhe unë mendova të merrja një konjak “Skënderbeu”, por ktheva mendje në minutën e fundit, pak i penduar nga ajo dreq vape, pak se nuk desha të eksitohesha edhe më, e më shumë se mos konjaku ishte i përzier me ujë.
Mërzia kapërdihet, kur nuk shoqërohet nga dhembja e kokës. Bashkë me të, zoti të ruajtë!
Porosita edhe unë akullore, por ishte aq e ngrirë, sa m’u desh ta përsëritja mot a mo, si plagjat, gjestin e Anisës, që e shkrinte paksa atë masë jo ftohëse, por mpirëse, duke e copëtuar pareshtur me majën e lugës, a thua po ndiqte taktikën e njohur të Skënderbeut me ata shkopinjtë që thyheshin lehtas fare veç e veç.
Kushedi edhe unë mund të filozofoja për madhështinë e taktikave skënderbejane, që i hynin në punë edhe mbrojtësve të atdheut, edhe shkrirësve të akullores, po rreth atij çasti m’u ngulit në kokë edhe një krahasim tjetër i copëtimeve të Anisës, se si dreqin arrita e mendova turbull “si fytyra e atij djalit që më njohu përfundimisht me Anin”, dhe u drodha e i harrova të gjitha prej konstatimit se unë isha një qenie, që mund të majmesha shpirtërisht e fizikisht vetëm nga vdekja.
Tekstin e plotë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
