Poezi nga Erri De Luca
Unë kisha dashtë me të puthë – pëshpëritë kanga,
por ma parë e ma fort se kjo
unë kisha dashtë me të mjaftu.
si fyti, kndimit
si thika, bukës ,
si feja të shenjtit
kisha dashtë me të mjaftu.
E kurrnji përqafim tjetër mos mujsh me kërku,
e në kurrnji aromë tjetër mos mujsh me pushu,
kisha dashtë, unë, me të mjaftu.
Unë kisha dashtë me të puthë – ngulmon kanga,
por nji grimë ma pak se kjo kisha dashtë me të mungu,
ma shumë se fryma, ngjitjes,
ma fort se bora, Krishtlindjes,
ma shumë se fashoja, plagës,
edhe ma shumë se mielli , krypës.
E kurrnji përqafim tjetër mos mujsh me kërku,
e në kurrnji aromë tjetër mos mujsh me pushu.
Unë, kisha dashtë me të mjaftu.
Përshtati në shqip Arjola Zadrima
ObserverKult
Lexo edhe:
ARJOLA ZADRIMA: NJERIU S’KA TË NGIMUN ME DASHUNI
Flasim përhanshëm me poeten Arjola Zadrima.
Nga: Xhemazije Rizvani
Më quejnë Arjola Zadrima, le e rritun në Shkodër. Në qytetin tem njerëzit kanë pikë të dobët me kenë shkodranë den’ baba den, që don me thanë të ktuhit.
Në moshën 6 vjeçare kam fillu shkollën, por ende para emisionit në radio studioj si para provimit të fundit. Me ju rrëfy për diploma e çmime apo promovime ndihem si fëmijë, tash më kënaqin diplomat e bijve.
Prej në vogli mbaj mend tim atë që më thosh, mos kallzo kurgja jashtë, ishim të persekutuem prej sistemit, por nuk kuptojshe asgja. Kur fillova me u rrebelu kishte ardhë kohë tjetër.
Shkruej qysh herët në kohë, në fletore me vija, blloqe të vegjël, copëza letrash, edhe letra dashniet krejt afsh.
Vonë botova librin e parë “A ban me m’lshu pak rrug’”. Në Shkodër lind art e artistë çdo ditë, ndaj e titullova kështu librin e parë. Si me ju thanë, a po më bani pak vend mes jush. Në 2018 mbas tre vitesh botova librin e dytë ” Carpe Diem” që përbahet prej copëza shpirti të miat dhe foto të mrekullueshme të mikes teme Iden Temali. A do të botoj prapë, pse jo, një broshurë përkthimesh, asht fusha ku jam fokusu së fundmi.
Në jetën teme asht një rrugëtim që e mbaj mend me tim shoq, Francin, i cili nuk jeton ma. Fëmijët e mi mendojnë se unë ende jetoj në të shkuemen. Qysh se ai nuk jeton e tashmja venitet çdo mramje si një qiri i heshtun që shkrihet vetë...
Tekstin e plotë e gjeni KËTU
