Kurrë s’është vonë për krimin… dhe dënimin e tij…
Një shtesë: Çfarë tha poeti që pushkatuan, Trifon Xhagjika.
Nga Visar Zhiti
Nuk është faji vetëm i kriminelëve shtetërore, por dhe i shtetit që i do dhe i përdor, dhe i klimës kriminale që lejon shoqëria e tanishme, të këtij lulëzimi të se keqes. Po flasin vrasësit…
Atëhere po përsëris ç’kam shkruar diku tjetër: …Revanshi i së kaluares enveriste tashmë është triumfues, s’ka nevojë të maskohet, gjendet kudo, në mendësi e veprime e qendrime, në lidership, në drejtesi, në media. shoqata dhe letërsi. E përsëris shpesh:
“Që ne ndërtojmë demokracinë me armiqtë e saj në krye, ne ‘ndërtojmë’ kapitalizmin me armiqtë tradicionale të pronës vetiake, sot oligarkë vrastarë….”.
Sigurimi famëzi i shtetit është hedhur në sulmin final.
Qëndresa është vetanake, dëshpëruese, intekektuale, por besoj ka të ardhme, aq sa ç’mund të jemi e mundemi… Sipas Sollzhenicin, individi i përgjegjshëm bën me shumë se shoqatat apo kolektive te ndryshme, të caktuara. Edhe poeti Josif Brodsky diku flet per “disidentë të emëruar”, intelektualë të regjimit.
Atëhere të kujtojmë poetin tonë të madhërishëm, Trifon Xhagjika, që po ta kishte një popull tjetër, shtatoret e tij, thëniet e tij do të ishin shesheve e rrugëve, shtëpi muze nuk do i bënin dot, se s’ka patur shtëpi të veten. Ai tha në gjyq, kur e dënuan me pushkatim:
ME JEPNI NJË TOP T’I BIE KOMITETIT QENDROR, T’I BIE SISTEMIT TUAJ!
Trifon Xhagjika harrohet me qëllim, të tjerë dekorohen sot.
Qendresa, siç duket, do të vazhdojë me vetmitarë, duke bashkuar zërat e vetmive tona që vazhdojnë të perndiqen demo(n)kratikisht.
Me besim te e vertefa, te e drejta dhe morali, te kujtesa kolektive, që s’duhet të mposhten…
Po ato duan njeriun e tyre. Klithmën e poetit tonë Trifon Xhagjika. Të mos lihet vetëm, po të veprojë fjala, guximi dhe dashuria e poetit. Bashkarisht. Me drejtësi dhe mirëkuptim njerëzor. Me ëndrrën Euroatlantike për Atdheun… I thashë shpejt e shpejt këto, se kur duhet të flasësh patjetër, heshtja është e padrejtë…
ObserverKult
Lexo edhe:
