Nga: Çedo Jakimovski
O ku ta gjej atë lumë të artë
në çfarë fshehtësie në cilin yll e mes cilit det
Zogu i zi më pëshpërit: ajo e vdekur të pret
larg prej nate në një dritë të pafund
Në rrugë kah ëndërra terrin së pari e takova
për mua trekëmbësh bëri në një dru prej ylli
i shndërruar në rrufe i këputa rrjetat e zeza
dhe hyra në pjesët e lulëzuara të ëndrrës
O fshehtësi e madhe edhe këtu të pash të shtrihesh
si dielli i vetmuar nën këmbanën e brustë të qiellit
Në zemër i marri i lumtur të këndon
e ti një zogu të vdekur i qeshesh
Deshta të të zgjoj por rrodhi një ujë i ri
i kthjelltë dhe i shërueshëm e më mori edhe mua
Ti sërish u nise kah liria e çuditshme
duke lundruar qetë në kurorën e blertë të vjollcave
I pastër u shtriva skaj teje e i qetë e lëshova fundin
dhe erdha me ty nëpër terr kah shkëlqimi.
Përktheu: Teki Dervishi
*Titulli i origjinalit: “Ofelia”
LEXO EDHE: Pse, o pse t’dashuroj?
