Nga Mirela Papuçiu
Gjërat që mbaj pranë vetes janë të pakta
si koha për të qenë bashkë, për shembull.
Ajrin e thith sipas një algoritmi të ri
si përqafim kohësh të rigjetura, për shembull.
Fjalët nuk i lejoj më të ecin buzë greminash
Më mirë gremisemi vetë, për shembull.
Përleshemi e i lëmë fjalët tona të duhen.
Si thua?
ObserverKult
Lexo edhe:
MIRELA PAPUÇIU: ÇËSHTJE TERRITORESH ËSHTË DASHURIA…
E gjitha është çështje territoresh
Dhe dashuria. Pronësia
qëndron tek une si qimet në fytyrën
e pubertetit.
Ndoshta, ngaqë linda në kohe shtetëzimesh
Ndoshta, ngase, për siguri, prindërit…
Poezinë e plotë e gjeni KËTU
Lexo edhe:
MIRELA PAPUÇIU: MBULOHEM ME MUNGESËN TËNDE…
Nata vjetërohet pas kodrave
Zogjtë shtrojnë tavolinën me ditë.
Gjethet e blirit i shplajnë sytë me qumësht
mjelë prej shpresës që lind çdo ditë.
Dritarëzat e mia zhveshin errësirën,
mezi presin të t’gjejnë degëve të kumbullës
ku ti vare mundësinë e një rigjetjeje.
Çdo mëngjes, e var rreth qafës gjerdan
me gurët ende të pagdhendur…
Poezinë e plotë e gjeni KËTU
Lexo edhe:
PESË BATUTAT E PAHARRUESHME TË XHEVDET FERRIT
Ikja para kohe nga jeta e aktorit të shumë roleve në kinematografinë shqiptare, Xhevdet Ferri, ka lënë një zbrazëti te të apasionuarit e filmit shqiptar.
Një artist shumë i talentuar, që ka mbetur në mendjen, sidomos të publikut femëror, si një djalë i bukur, me flokë kaçurrelë e tipare të zeza…
Tekstin e plotë e gjeni KËTU
