liria ka ndërru trajten,
nuk asht ma si zog, a lule,
a nji copë letre q’e
hallakat’ era hapsinës.
asht malsu, asht ngurtsu,
vrimave të errëta ku mijtë përpëliten n’terr
e gjarpnijt ngordhin urie.
tash liria nuk asht ma
fëmi gazmor si dikur,
vajz’ me sy t’ndritun
e fytyr’ bilur’.
asht s ‘i kurvë rrole
që s’e shkërdhen kush.
liria nuk asht as andërr ma!
– nuk i duhet kuj kështu perdal’.
ndaj ikin e ikin e ikin njerzia;
dhe ikin pa ia nda.
