asgjë nuk kërkoj asgjë
sall
të shkruaj një poezi dua
për shtëpinë time të bukurën
qerpiqngrëntën qereçvrugtën
me një çerdhe të braktisur zogjësh në baxhën e pullazit
me qiell të përlyer e rreze të mërdhimta dielli
që ka dhe një kopsht me lule të thara
e fije të vyshkura bari
një bli degëthyer në oborrin e vogël gardhkalbur
dhe një qen që kuis nga acari
i paajrët i shkretëtirtë është peizazhi
kur ti dhe fëmijët nuk jeni aty
*
dua të shkruaj dhe një tjetër poezi
ku je ti dhe unë dhe fëmijët
e gjithçka të jetë ndryshe
edhe dielli edhe qielli
dhe sakaq
në atë shtëpi të bukur me oborr të vogël
në kopshtin plot me lule aromëdehëse
nën hijen e blirit të çelur
ulemi e flasim për pranverën
e shtrihemi në barin e butë jeshil
dhe dëgjojmë simfoninë e zogjve të çerdhës së pullazit
dhe bërtimat e lojës së fëmijëve
dhe të lehurat e qenit lazdrak
dhe dehemi e duhemi
të gjithë
bashkë
*
dua të shkruaj dhe poezinë
në të cilën për njëri-tjetrin
do të kemi më shumë kohë
*
dhe një tjetër poezi të shkruaj
dua
të fundit
dhe e tëra
ajo
të mos jetë poezi
moirë
