Se unë
s’kam me ta thanë kurrë
çka më dhemb ma shumë.
Nuk di me të kallzue
si grimcohet një grue
prej ditës në ditë,
një grue që humb dashninë
që e ka ruejtë në gji
gjithë jetën.
Një grue e marrë
një grue e çmendun
një grue egoiste
e denjë për një dhimbje
ma të madhe se ajo.
Se heshtja mundet me kenë
flori
e zemra një muskul
që ndal së rrahuni
veç kur mrenda saj nuk ka ma dashni.
Se unë nuk mundem me të kallzue
gjithçka kam përmbysë,
por asnji ditë të jetës
s’kam mujtë më e jetue
pa të mendue…
Unë nuk di më të kallzue
si shembet
për hatër të zemrës nji grue…
