Ec unë buzë liqenit
Buzë Drinit të lashtë
Tek valë e tij shikoj
Lisat e lartë.
Nusërojnë pemët
Në borën e bardhë
Ç’është ky liqen, që kurrë s’e kemi parë
Thonë ato, tek këndojnë.
Mes valëve që shkojnë
Flenë gurët e shtëpisë dhe çdo prag
Ndaj këngët e djepit si një mall
Me dritë mbuluar aty flenë.
U mbytën dhe vanë
Mbet në shpirt nostalgjia
Dhe unë ec e menduar
Dhe ëndërroj buzë Drinit të lashtë.
Diçka do flijonim
Në emër të jetës
Brezat që vijnë
Për ne bukur të thonë.
Dhe nuk ish e lehtë
E thjeshtë jo nuk qe
Që valët dritë ti kishte
Ky liqen të ndriçojë dhe kjo jetë.
ObserverKult
Lexo edhe:
