pak kilometra malli na ndajnë
vetëm për aq dhembje e lumturi
larg njëri-tjetrit jemi
çfarë nuk flasin gojëkëqinjtë për të
si të ishte ajo një gjarpër lëkurëzjarrtë
i zi
pa kokë pa bisht
a një llastik i bardhë gocash belkëputura
që s’këputet
apo një fije floku përdredhur
bojëpluhuri
tekefundit
as unë as ti
nuk ia dimë emrin pafundësisë
mbi shpatullat e saj të rënduara
nëpërmjet shënjestrës kam parë
ushtarë të huaj
gjethe të fishkura tek tretnin tutje pasi i shkilnin gomat shumëkuajshe
qurrashë të krekoseshin si gjelat e përgjakur mbi pleh
plaka që kishin harruar nga i bie dera e shtëpisë
milingona
dhe të dashuruar
vetëm ty e mua
nuk na mbarti kjo rrugë e pasosur
në të dy anët e saj të zhurmshme
në heshtje të perëndishme
një univers i dyzuar
digjet
kam parë
edhe atë të fshehtën të padukshmën
udhën e shpirtit
që s’di çfarë janë kilometrat e këmbëve
kam parë botën
se kam këqyr me sytë e tu prej drite
moirë
