Trumcak faqekuq mëngjeseve me borë
duer mërdhimë kambë lagun
n’flokun e zi borë e bardhë bahej plis
gjoksi i shpërfushun avullonte
Qielli s’i mbante fluskat
si luzëm bletësh
lëshoheshin n’gëzimin tim
shkriheshin ato shkrihesha unë
oborri mbushej me gjurmët e nji çuni
trumcak i vogël me pikla
si fërkem sorre dukeshin ata dhetë gishta
Bie borë mbi vitet e plakuna
fjollat m’kthejnë gjurmëve t’harrueme
trumcakçe fluturoj zbres mbi nji gur
ku pret nji vashë e ngrime me marr ngrykë
e dhimbje cicëroj.
