Poezi nga Vjollcë Berisha
Ti mëso të dashurosh shpirt
ëndrro një qiell vere
një puthje të athët nën të
mëso të më sjellësh në mendje
me sy që s’guxuan kurrë të qajnë
me një gazetë pa kronikë të zezë
mëso shpirt se në botë
ka kaq njerëz që i zë gjaku
që picërrojnë sytë para plagës
mëso se deti nuk është larg
diç na lidhi me të gjithmonë
ka ëndrra… shumë ëndrra
fundosur, mbytur në të
shpirt, mëso ta vësh dashurinë
pak më lart se koka jote
mëso ta shohësh në sy pa frikë
ajo s’ka mundur njeri
në jetë të jetëve
mëso ta duash natën
t’i duash edhe terrinat
një e tillë bëhet lehtë
çerdhe dashurish të ndaluara
mëso t’i lexosh poetët
kanë qiej dëshirash të heshtura
kanë nevojë të ethshme për Ty
puth shpirt pa u lodhur
pa hezituar puth
dua të jesh i përjetshëm
i dashur, mëso të më dashurosh
t’ia punosh jetës
dhe të qeshesh
të qeshesh e të më shkrish.
ObserverKult
Lexo edhe:
VJOLLCË BERISHA: I DASHUR, A VDESIM SONTE?
I dashur,
a vdesim sonte?
e bukur është vdekja në krahët e njëri-tjetrit
të paktën s’do mbajmë më frikë
se mos zgjohemi vetëm
në një botë të shëmtuar
në një botë shterrpë
marrim një frymë të përbashkët
puthemi
s’kemi kohë për shumë gjëra
mjafton një të dua e madhe
dhe pak drithërima
pastaj i mbyllim sytë
sjellim ndërmend gjithçka tonën:
parfumet e mia
brekët e tua të gjata
telefonat
mesazhet
ca zënka më kujtohen si nëpër mjegull
bora e madhe e atij dimri-prush
malli që na u qep fort
yjet që i kapëm me dorë
puthjet…
Poezinë e plotë e gjeni KËTU
