Kasti i aktorëve dhe ekipi realizues i “Squid Game” kanë hedhur dritë mbi ndërlikimet e secilës lojë të paraqitur në serialin e shumë shikuar korean të zhanrit dramë.
Seriali i Netflix-it ka pushtuar botën javët e fundit, duke u bërë një nga shfaqjet më të popullarizuara në histori, shkruan DailyMail.
Ky serial ka të bëjë me 456 lojtarë të cilët marrin pjesë në një maratonë lojërash për fëmijë për të fituar çmim marramendës – megjithatë ka pasoja vdekjeprurëse për humbësit.
Në një video prapa skenave të shpërndarë nga Netflix, regjisori Hwang Dong-hyuk, drejtori i artit Chae Kyoung-Sun dhe një numër yjesh të serialit zbuluan prapaskenat dhe hollësitë e secilës lojë – përfshirë kukullën e famshme të përdorur në lojën e quajtur “Drita e kuqe, drita e gjelbër”, sfondet ‘ëndërrimtare’ dhe tmerri i madh i ndjerë mes aktorëve.
Regjisori Hwang tha: “Ne menduam se një serial i ri në lidhje me lojërat e mbijetesës, me më shumë karakteristika koreane do të ishte argëtuese”, ndërsa drejtori i artit Chae tha: “Ne krijuam vendet dhe shfaqjet duke u përpjekur t’i bëjmë shikuesit të mendojnë për qëllimet e fshehura të ‘Squid Game’ me ne”.
Lee Jung-jae, i cili luan rolin e Seong Gi-hun (i njohur në serial si lojtari 456), tha: “Në ditën e parë të xhirimeve ne ishim të zënë duke realizuar shumë skena. Seti ishte pothuajse ëndërrimtar”, ndërsa Wi Ha-jun, i cili luan rolin e Jun-ho, tha: “Duke lexuar skenarin do të imagjinoja një skenë, por setet e vërteta ishin krejtësisht të ndryshme”.
Jung Ho-yeon, i cili luan rolin e Sae-byeok, tha: “Të qenit në skenë ishte shumë fantastike. Ishte sikur të ishe në botën e fantazisë, por nga ana tjetër ishte shumë emocionale, dramatike dhe teatrale”, ndërsa Park Hae-soo, i cili luan rolin e Sang-woo, shtoi: “Këto skena ishin shumë tronditëse përtej pritshmërive të mia dhe imagjinatës”.
Pra, çfarë ndodhi në secilën lojë të “Squid Game”?
Loja e parë
Loja e parë në serialin e lojërave vdekjeprurëse quhet “Red Light, Green Light (Drita e kuqe, drita e gjelbër)”, ku një kukull e madhe mbikëqyr një ‘shesh lojërash’ të mbushur me të rritur që priten nëse lëvizin kur koka e kukullës kthehet.
Chae tha: “Loja e parë ‘Red Light, Green Green’ u luajt kryesisht në rrugicat e pasme në vitet ’70. Ne iu referuam ilustrimeve të Cheolsoo dhe Younghee nga tekstet shkollore atëherë kur luanim lojën me kukullën robot.
Hwang shtoi: “’Red Light Green Green’ është një lojë që mund të luhet nga shumë njerëz në të njëjtën kohë. Është gjithashtu një nga lojërat më të thjeshta. Kështu që ne menduam se mund të japë kthesën më tronditëse të skenarit, kjo është arsyeja pse është e para”.
Lee shtjelloi: “Është pothuajse mentalitet i turmës. Njerëzit me të njëjtat rroba, të gjithë duken njësoj, janë aq të dëshpëruar, të gjithë që luajnë ‘Red Light Green Green’ për të fituar. Kjo ishte çuditërisht mbresëlënëse”.
Loja e dytë
Loja e dytë në serial i detyron lojtarët që të prejnë forma të caktuara të ëmbëlsirave të famshme koreane të quajtur ‘Dalogna’.
Ata duhet të ndajnë formën nga pjesa përreth e ëmbëlsirës pa u plasaritur ose thyer duke çuar në presion të tmerrshëm për të gjitha palët e përfshira.
Pasi hyri në rolin e saj, Sae-byeok duke kryer detyrën, Jung zbuloi se ëmbëlsirat në fakt po prodhoheshin në xhirime nga hoja e bletës.
Jung tha: “Një nga më të paharrueshmet ishte loja e ëmbëlsirave”.
Xhirimet e serialit mbanin erë si një hoje e mjaltit gjatë gjithë ditës, pasi kishte objekte të vërteta të hojës, siç kërkoi regjisori. Kështu që ne sollëm një mjeshtër të mjaltit dhe ai bëri objekte sa herë që ishin të nevojshme.
“Ne u përpoqëm shumë për të bërë objektet që mund të përfaqësojnë ndjenjat e personazheve”, tha ai.
Loja e tretë
Loja e tretë në grupin e tmerrshëm të lojërave ishte loja e quajtur Tug-Of-War. Pjesëmarrësit janë prangosur në litar dhe janë vendosur në një lartësi, që do të thotë se humbësit bien për vdekje.
Hwang shpjegoi se qëllimi i lojës ishte të “përpiqej të simulonte atmosferën e këndeve të lojërave të vërteta”.
Hwang shtoi: “Mendova se ato lloj skenash mund të japin më shumë një ndjenjë të realitetit”.
Lee tha: “Në atë skenë, ne ishim duke luajtur një lojë mbijetese për të fituar, në atë shesh lojërash të pafajshëm për fëmijë. Kjo në vetvete kishte ndjenja të një lloj arti konceptual”.
Park tha: “Ne normalisht nuk luajmë Tug-Of-War në jetën reale. Kam gjetur se kërkon forcë të madhe fizike, por ishte çështje emocioni dhe mendjeje”.
“Dikush duhet të vdesë dhe unë duhej të vrisja dikë për të jetuar. Ky lloj vendimi mendor”, shtoi ai.
Loja e katërt
Loja e rruzujve ka qenë ajo që tërhoqi më së shumti zemrën e shikuesve. Den Of Geek e përshkruan lojën si: “Lojtarëve të mbetur u kërkohet të bashkohen, të pavetëdijshëm se si struktura mund të hyjë në lojë. Pasi të kenë zgjedhur partnerët, ata hyjnë në një dhomë masive të krijuar për t’u dukur si një fshat tradicional korean”.
“Çdo lojtari i jepet një çantë me 10 rruaza dhe udhëzohet të luajë një lojë sipas dëshirës së tyre me partnerin e tyre. Pas 30 minutash, kushdo që e ka fituar lojën, do të kalojë raundin dhe do të mbijetojnë. Humbësi do të “eliminohet (vriten)”.
Park tha: “Sheshi i lojërave dukej aq i vërtetë sa rrugicat e së kaluarës. Ishte sikur të ishe para shtëpive të vërteta krijonte një nostalgji dhe tension të çuditshëm”.
Oh Young-Soo, i cili luante Il-namin e moshuar, tha: “Unë dikur luaja me rruaza kështu që më kujtoi lojën e rruazave të së kaluarës. Loja përfaqëson gënjeshtrën dhe integritetin e qenieve njerëzore. Ato janë skena të natyrës njerëzore”.
Chae vazhdoi: “Ne bëmë përpjekjen më të madhe në këtë. U desh kaq shumë kohë. Shqetësimi ynë kryesor ishte se si do të perëndonte dielli. Ka jetë dhe vdekje, të rreme dhe të vërteta në të dhe kjo histori ka të bëjë me lojën atje”.
Loja e pestë
Loja e xhamit është krijuar për të futur terror të pastër në serial. Polygon.com shpjegon: “Loja e urës së xhamit është më shumë një çështje fati sesa aftësi. Në fillim të lojës, secili prej gjashtëmbëdhjetë lojtarëve të mbetur qëndron në anën e kundërt të një dhome gjigante të varur disa qindra metra mbi tokë”.
Midis hyrjes dhe daljes së dhomës janë dy “ura” me panele qelqi krah për krah, secila me 18 panele. Për të fituar, lojtarët duhet të kalojnë urën në anën tjetër të dhomës brenda 16 minutave.
Secili prej paneleve midis dy urave është bërë nga një dy llojet e xhamit: xhami i temperuar, i cili mund të përballojë peshën e të paktën dy lojtarëve, dhe xhami i zakonshëm, i cili do të copëtohet në goditje dhe do të bëjë që lojtari të bjerë deri në vdekjen e tyre. Për t’i bërë gjërat edhe më keq, edhe nëse arrini disi të kaloni në anën e kundërt, do të goditeni nga një dush copëza qelqi të copëtuara që do të shpërthejnë sapo të arrihet afati kohor.
Jung Ho-yeon tha për këtë lojë: “Loja e xjamit ishte në të vërtetë e tmerrshme”. Xhirimet ishin vetëm një metër mbi tokë. Ne vendosëm xham të vërtetë të zbutur atje dhe xhiruam mbi të”.
Skenaristi dhe producenti, Hwang Dong-Hyuk, shtoi: “Vetëm 1.5 metra mund t’ju bëjnë të frikësoheni. Xhami i bëri ata (aktorët) nervozë. Unë mendoj se ne mund të shprehim ngurtësinë dhe frikën e pavërejtur të trupit. Më dukej sikur po hidheshe vërtet nga një urë e lartë. Loja ishte e vërtetë dhe ata ndjenin frikë të vërtetë Ne mendojmë se seti kishte fuqinë e realizmit”.
Loja e gjashtë
Loja përfundimtare tragjike paraqet një luftë deri në vdekje midis lojtarëve të mbetur.
Chae tha: “Ndeshja e parë dhe e fundit u luajtën në të njëjtin vend. Ne donim që vetë historia të tregonte një histori duke pyetur se kush do të ishte i fundit. Bëhej fjalë për grindje personale dhe jo mekanizëm”.
Ylli kryesor Lee tha: “Ne ishim mirë kur ishim fëmijë. Ne ishim gjithmonë të pafajshëm, të sjellshëm dhe vetëmohues. Ata i nxorën ato natyra të së kaluarës dhe na bënë të luanim këto lojëra të tmerrshme”.
Oh Young-Soo tha: “Askush nuk po përpiqej të ishte fituesi, por në fund fituesi mendoi se nuk ishin fitues dhe vetëm humbës në një farë mënyre”. /Telegrafi
