Në shtëpinë time ju do të vini
Nejse ajo s’asht shtëpia ime
Bile as unë s’e di se e kujt asht
Hyna nji ditë ashtu
S’kishte njeri mbrendë
Përveç disa specash të kuq të varun në murin e bardhë
Banova gjatë në këtë shtëpi
Askush s’u duk me thanë
Por të gjitha ditët e të gjitha netët
Ju ju kam pritë
Asgja nuk baja
Dmth asgja serioze
Shpesh mjeseve
Gërthisja klithma shtazarake
Pallja si gomar
Me sa fuqi që kisha
Kjo punë më pëlqente
Mandej merresha me kambët, lueja me to
Gja mendaloke janë kambët
Ato të çojnë shum larg
Kur ke dëshirë me shkue shum larg
Dhe kur s’ke qejf me dalë
Aty të rrinë e të bajnë shoqni
E kur ka muzikë ato vallzojnë
S’mund të vallzosh pa to
Duhet të jesh marroq siç jemi shpesh
Për me thanë gjana kaq marroqe
Se marroq si kambët e i gëzuem si vardue
Vardoni s’asht i gëzuem
Ai thjesht asht i gëzuem kur asht i gëzuem
Dhe i trishtë kur asht i trishtë ose as i gëzuem as i trishtë
E dimë se ç’asht vardoni
Bile ai as nuk quhet fare kshtu
Njeriu ia vuni emnin kësisoj
Vardue vardue vardue
Sa të çuditshëm që janë emnat
Martin Hygoi Viktor e ka emnin
Bonaparti Napoleon e ka emnin
Pse kështu e jo ashtu
Nji kopé bonapartësh përshkon shkretinën
Perandori quhet Deve me Dy Gunga
Ai ka nji kalë kasafortë dhe sirtarë vrapimi
Quhet Tim-Tam-Tom dhe mbiemën s’ka
Atje ma tutje asht diçka pak randësi se çka
Përfund e ç’mund të ndryshojë kjo
Në shtëpinë time do të vish
Tjetër gja mendoj e vetëm për të mendoj
Dhe kur të më hysh në shtëpi
Do t’i heqësh të gjitha rrobat
Do të rrish e ngrime lakuriq në kambë me gojën e kuqe
Si specat e kuq të varun në murin e bardhë
Mandej do të shtrihesh e unë po ashtu brî teje
Dhe ja
Te shtëpia ime që s’âsht e imja do të vish.
Përktheu Primo Shllaku
ObserverKult
Lexo edhe:
