Leon Ostrovit
Zotëri
Kafazi është bërë zog
dhe ka fluturuar
zemra ime është çmendur
sepse i ulërinë vdekjes
dhe buzëqesh pas erës
me iluzionet e mia.
Çfarë të bëj me frikën
Çfarë të bëj me frikën
Drita nuk përhidhet më në buzëqeshjen time
as stinët nuk flakin pëllumba në idetë e mia
Më janë zhveshur duart
dhe kanë shkuar atje ku vdekja
i mëson vdekatarët si të jetojnë
Zotëri
Edhe ajri më ndëshkon pse jam
Pas ajrit janë përbindëshat
Që ma pinë gjakun tim
Është tmerr,
Është koha e zbrazjes së boshësisë
Është momenti për ta qepur gojën
Të dëgjosh si ulërasin të ndëshkuarit
dhe të kundrosh secilin nga emrat e mi
varur në asgjë.
Zotëri
Unë jam njëzet vjeç
Sytë e mi janë gjithashtu njëzet vjeç
e prapë ata s’ thonë gjë.
Zotëri
Unë e sosa jetën time në një çast
pafajësia e fundit ia behu
Tani është kurrë, ose hiç
ose thjesht ishte
Si të mos vras veten para pasqyrës?
dhe të zhdukem për t’u rishfaqur në det
ku do të më priste një anije e madhe
me dritat e ndezura?
Si të mos i tërheq venat
dhe të ngre një shteg me ta
për të ikur në anën tjetër të natës?
Fillimi i ka dhënë dritë edhe fundit
Gjithçka do të mbetet e njëjtë
Buzëqeshjet e shkapërderdhura
Interesi kureshtar
Pyetjet një për një
Gjestet që imitojnë dashurinë
Gjithçka do të mbetet e njëjtë
Por, krahët e mi këmbëngulin për të përqafuar botën
sepse nuk e mësuan ende
se tashmë është tepër vonë
Zotëri
hidhni poshtë qefinët e gjakut tim
Mbaj mend fëmijërinë time
kur isha një grua e moshuar
Lulet vdiqën në duart e mia
sepse vallja e egër e gëzimit
ua copëtoi zemrat
Më kujtohen mëngjeset e zeza me diell
Kur qeshë fëmijë
Si të ishin dje
Si të ishin shekuj më parë
Zotëri
Kafazi është bërë zog
dhe më ka gllabëruar shpresat
Zotëri
kafazi është bërë zog,
çfarë të bëj me frikën?
Përktheu: Xhemazjie Rizvani
ObserverKult
Lexo edhe:
